در ايام محرم 1346 شمسي، مردم قريه اي در نزديكي شهر درود، آماده ي عزاداري براي امام حسين عليه السلام و شهداي كربلا بودند و مخارج و وسايل لازم نيز تهيه شده بود. ليكن يكي از مأموران دولتي، كه نفوذي در محل داشت و گويا سني مذهب بود، به هيئت عزاداران پيغام داد كه آنها بايد از اين كار منصرف شوند و عزاداري نكنند!

سكنه ي قريه، كه از طرفي نمي توانستند مراسم همه ساله ي خود را برگزار نكنند و از طرف ديگر از نفوذ و خشم آن مأمور دولتي بيمناك بودند، سر گردان و بلاتلكيف مي مانند! ولي بر خلاف انتظار آنها، فردا صبح مشاهده مي كنند كه آن مأمور، خودش لباس سياه عزا پوشيده است و مشكي پر آب بر دوش انداخته و با سر و پاي برهنه و ايماني غير قابل تصور، زودتر از ديگران به عزاداري مشغول شده است!

پس از تحقيق، معلوم مي شود كه آن مأمور در شب گذشته حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام را در خواب زيارت كرده است و آن حضرت در حالي كه به شدت غضبناك بوده اند، به آن مأمور مي فرمايند: «اگر جلوي عزاداري دوستان ما را بگيري، با يك ضربت شمشير دو نيمه ات خواهم كرد!»

بر اثر اين خواب، آن مأمور به مذهب شيعه روي آورد و بر خلاف تصميم قبليش، خودش نيز در مراسم عزاداري شركت كرد.


در نتيجه ي اين حادثه، مراسم عزاداري در آن سال با شكوه و حشمتي بيشتر از هر سال، در آن قريه برگزار شد. [1] .