مرحوم حجة الاسلام و المسلمين آقاي حاج جواد افضل هرندي فرمودند:

بيش از سي سال قبل، روزي در حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام مشغول زيارت بودم، كه ناگاه ديدم غوغا و همهمه اي برپا شد. هر چه به اطراف نگاه كردم، علت اين همهمه معلوم نشد. تا اينكه ديدم نزديك ضريح مطهر، زني از زمين به طرف هوا بلند شده و در هوا معلق مانده است و پيوسته وق وق مي كند.

كم كم بالا رفت تا به سقف گنبد رسيد و در فضا معلق شد؛ گاهي بالا مي رفت و گاهي تا نزديك ضريح مطهر پايين مي آمد. در اينجا بود كه از زائرين حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام، فرياد تكبير و تسبيح همراه با گريه بلند شد.

خدمه ي حرم چهار پايه ي بلندي را كه براي غبارروبي از آن استفاده مي كردند آوردند و زن را گرفتند. و از حرم بيرون بردند.

بعدها كه سر ماجرا را پرسيدم، گفتند: اين زن دو سه روزي بود كه در حرم مطهر دزدي مي كرد و ما او را پيدا نمي كرديم، تا اينكه پيمانه ي صبر حضرت قمر بني هاشم عليه السلام لبريز شد و چنانكه ديدي به او غضب كردند. وي را از حرم بيرون انداختند. سپس خبر از هلاكت آن زن دادند. [1] .