اين قضيه توسط سيد نصر الله مدرس حايري نقل شده است:

با جمعي از خدام در صحن مطهر حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام نشسته بودم. ناگهان ديدم مردي از حرم مطهر بيرون آمده است و با شتاب مي رود و يك دست خود را بر جاي انگشت كوچك دست ديگرش گذاشته است. ما با عجله خود را به او رسانديم و ديديم كه انگشت او قطع شده است و خون از آن مي ريزد.

چون به حرم شريف برگشتيم، ديدم انگشت او ميان شبكه هاي ضريح مطهر قرار دارد و هيچ خوني از آن ظاهر نيست، گويي از آدم مرده جدا شده است!

سپس به فاصله ي يك شب، آن مرد از دنيا رفت و بعدا دانستيم كه وي، به علت اهانتي كه به آن حضرت كرده بود، مورد غضب حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام قرار گرفته است. [1] .