حجة الاسلام و المسلمين شيخ علي خوئيني زنجاني اين قضيه را نقل كردند:

ابوالزوجه ي اين جانب، آيت الله آقاي حاج شيخ ميرزا محمد باقر زنجاني قدس سره، مي گفتند: با عده اي از نجف اشرف براي زيارت امام حسين عليه السلام وارد كربلا شديم و در مدرسه ي بادكوبه ايها اقامت كرديم. به رفقا گفتيم: اكنون به زيارت حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام برويم. يكي از طلبه ها گفت: حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام كه امام نيست! من خسته هستم و حرم حضرت نمي آيم، شما برويد و بياييد، بعدا با هم مي رويم براي زيارت امام حسين عليه السلام


باري، او نيامد و ما رفتيم. وقتي برگشتيم، ديديم مدرسه شلوغ است. پرسيديم: چه شده است؟ گفتند: شيخي به مستراح رفته و در چاه افتاده است. وقتي كه او را از مبرز در آوردند، ديديم همان رفيق ماست! يكي از رفقا به وي گفت: ديگر از اين غلطها نكني ها! شيخ گفت: من با حضرت عليه السلام شوخي كردم. يكي از رفقا گفت: حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام هم با شما شوخي كردند و الا شما را هلاك مي كردند! [1] .