يك نفر از اهل علم مي گفت: سالها در غرور و اشتباه بودم و خود را با شهداي كربلا، در ثواب شريك مي دانستم! تا اينكه شبي در خواب، صحنه ي كربلا را به تفصيلي كه در كتب مقاتل است، مشاهده كردم و خود را نزديك حضرت امام حسين عليه السلام ديدم. پس حضرت قاسم بن الحسن عليه السلام را ديدم كه به ميدان رفتند و كشته شدند.

در اين هنگام به خاطرم گذشت كه چون امام عليه السلام ديگر ياور ندارد، الان به من امر به جهاد مي فرمايد. بنابراين از ترس به عقب رفتم تا خود را پنهان نمايم. اسبي را ديدم و بر آن سوار شدم و به سرعت فرار كردم. تا اينكه از شدت هول از خواب بيدار شدم و دانستم عمري در اشتباه بودم و تمناي كشته شدن در راه خدا كه ورد زبانم بود، دروغ و خالي از حقيقت بوده است. [1] .