آثار دگرگوني اجسام از زمان شهادت حضرت حسين عليه السلام تاكنون، پس از گذشت چهارده قرن، هنوز در گوشه و كنار به چشم مي خورد، يكي از آنها جاري شدن خون از درخت چنار زرآباد است. زرآباد از قصبات قزوين در نزديكي قلعه ي موت است.


هر سال روز عاشورا هزاران نفر براي مشاهده ي چنار خونبار به آنجا مي روند و روان شدن خون را از آن درخت، به چشم خود مي بينند.

آية الله فقيد، سيد موسي زرآبادي در كتاب «كرامات» به تفصيل از جاري شدن خون از درخت چنار در روز عاشورا، گفتگو كرده و از پدرش سيد علي و از جدش سيد مهدي نقل كرده است كه در هيچ سالي اين موضوع تعطيل نشده است. اين كتاب چاپ شده و نسخه ي خطي آن نيز در كتابخانه ي پسرش سيد جليل زرآبادي در قزوين، موجود است. آية الله مظفري خلاصه ي آن مطالب را در كتاب «ايضاح الحجة» آورده است.

مرحوم آية الله العظمي مرعشي نجفي قدس سره نيز در «حاشيه عروه» به هنگام بر شمردن خون هاي پاك مي نويسند: «همچنين است خوني كه از درخت موجود در قريه ي زرآباد از توابع قزوين خارج مي شود».

نويسنده ي مقدمه ي «خصائص الحسينيه» سال گذشته با جمعي از دوستان به زرآباد رفته و روان شدن خون را از اين درخت با چشم خود ديده است و از خوانندگان كتاب دعوت مي كند كه روز عاشورا به زرآباد بروند و اين درخت را با چشم خود ببينند.

او مي نويسد: اين درخت در كنار قبر مطهر زاده اي مشهور به «علي بن موسي بن جعفر عليه السلام» قرار دارد و ظاهرا بيش از ششصد يا هفتصد سال از عمرش گذشته است. در سال گذشته كه اين ناچيز افتخار حضور در آنجا را داشتم، درست در لحظه ي اذان صبح خون جاري شد و بيش از چهار ساعت ادامه داشت. [1] .