اين قضيه توسط عالم بزرگوار مرحوم حاج سيد رضا سعادت مازندراني، بيان شده است:

آقاي تاج نيشابوري از منبري هاي مشهور ايران بود و آنچنان از شهرت بهره مند بود، كه هر سال محرم و صفر با دعوت مردم تهران، به تهران مي آمد و مجالس مهمي را اداره مي كرد و در آن مجالس اشكها از چشمها سرازير مي شد.

سالي طبق معمول، با دعوت قبلي مي بايست از خراسان به تهران مي آمد، شب قبل از حركت در عالم خواب ديد حضرت سيدالشهداء عليه السلام در جايي نشسته اند و بزرگان در خدمت آن حضرت هستند. در اين حال، شخصي آمد و دفتري آورد كه در آن دفتر نام وعاظ و مداحان و ذاكرين ثبت شده بود. دفتردار از حضرت امام عليه السلام خواست كه سهميه ي منبري ها را مقرر فرمايند، تا در دفتر نوشته شود.

حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند: نام يكايك منبري ها را بخوان! وقتي كه نام هر يك از منبري ها گفته مي شد، آن حضرت مقداري را كه بايد در طول محرم و صفر بگيرد، بيان مي كردند و او هم مي نوشت. تا آنكه به نام نيشابوري رسيد، حضرت فرمودند: «بنويس: دو قران!».

شايان ذكر است كه «قران»، واحد پول آن زمان بود و هر واعظي در مقابل هر منبري چند قران مي گرفت وتاج نيشباوري بايد بيش از همه بگيرد و در طول محرم و


صفر، بايد ده ها تومان درآمد داشته باشد. ولي حواله ي مولا عليه السلام دو قران است.

پس از آنكه از خواب بيدار شد، نتوانست چنين خوابي را رؤياي صادقه به حساب آورد. لذا به خودش وعده هاي زيادي مي داد، تا آنكه با وسيله ي نقليه ي آن روز به طرف تهران حركت كرد. ولي در بين راه، نزديك تهران بيمار شد و به محض ورود به تهران بستري شد. او همچنان بيمار بود، تا اينكه آخر ماه صفر، قدري در خودش احساس بهبودي كرد. عصا به دست گرفت تا در كوچه قدري قدم بزند.

وقتي كه قدم مي زد، خانمي كه كارگر يك خانه بود، جلو آمد و گفت: خانم من.در منزل، سفره ي حضرت ابوالفضل عليه السلام دارد به من گفته است كه يك روضه خوان دعوت كنم. اگر ممكن است شما قبول بفرماييد! آقاي تاج به همان منزل رفت و بعد از منبر، دو قران به ايشان دادند و اين تعبير خوابش بود كه باور نمي كرد. [1] .