يكي ديگر از آموزگاران مكتب عشق، سرو زيباي گلستان حسيني، حضرت علي اكبر است. در مقاتل آمده است: وقتي علي اكبر عازم ميدان شد، امام بر قامت دل آراي جوان خود نگاهي كرد و در حالي كه اشك بر چهره مباركش جاري بود فرمود: خداوندا، گواه باش جواني روانه ميدان شده است كه بيشترين شباهت را از نظر صورت و سيرت به پيامبر تو دارد و ما هر گاه مشتاق ديدار پيامبر تو مي شديم، به او نگاه مي كرديم. [1] .

از آن جا كه فرازهاي آموزنده و عرفاني متعددي درباره علي اكبر وجود دارد لذا در چند محور بدانها اشاره مي شود: