يكي از آموزنده ترين و زيباترين جلوه هاي عشق در نهضت حسيني، نماز ظهر عاشورا است. در منابع متعدد آمده كه در ظهر عاشورا ابوثمامه صائدي به امام حسين عليه السلام عرض كرد: جانم به فداي شما، مي بينم كه لشكر دشمن به تو نزديك شده اند، به خدا سوگند نمي توانند به شما آسيب برسانند، مگر آن كه من قبل از شما كشته شوم، اما دوست دارم كه پروردگار خود را در حالي ديدار كنم كه اين نمازي كه وقت آن فرارسيده است خوانده باشم، حضرت فرمود:«ذكرت الصلاة، جعلك الله من المصلين الذاكرين، نعم، هذا اول وقتها» [1] سپس زهير بن قين و سعيد بن عبدالله، در برابر لشكر دشمن ايستادند، و حضرت نماز خوف را با جماعت


زير باران تير دشمن اقامه فرمود. [2] .

بي ترديد از برگزاري نماز در زير آتش سنگين و تير مستقيم دشمن با آن كيفيت خاص چند نكته اساسي به دست مي آيد: