نهضت الهي سالار شهيدان حسين بن علي عليه السلام چون تابلوي زرين و زيباي است كه بر سر دروازه شهر آزادي، عدالت خواهي، حقيقت جويي، معرفت طلبي، ايثارگري، عاشق پروري، حق محوري، ولايت مداري و صدها پديده زيباي انساني ديگر مانند سپهر گردون مي درخشد و در اين ميان، پديده ي عشق و محبت پرفروغ تر از هميشه جلوه گر است و اين بدان سبب است كه اساساً مكتب اهل بيت، مكتب عشق و محبت است. از همين روست كه در حادثه كربلا عاشقان ولايت چون پروانه بر گرد شمع فروزان حسين عليه السلام طواف مي كردند و جلوه هاي عشق و فداكاري و جان نثاري را بر چهره ي جاويدان تاريخ نقش كردند، چه اين كه بر مبناي(و الذين آمنوا أشد حباً لله) [1] خود سالار شهيدان به دليل آن كه از همه مؤمن تر بود، آتش عشق و محبت الهي در وجودش افروخته تر و عاشقانه تر عمل كرده و درس عشق، محبت، اخلاص، فداكاري و خداخواهي را نه تنها براي يارانش بلكه براي همه سالكان كوي وصال تا ابديت تاريخ مشق نموده است، بنابراين بايسته است در اين باره هم حقايقي مطرح و نهضت جاويدان سالار شهيدان از اين منظر نيز تحليل و ارزيابي شود تا روشن شود كه آيا در كنار عناصر متعدد كه جنبه اعتقادي و سياسي دارد و با رويكرد كلامي و


سياسي و حتي جامعه شناختي بايد طرح و تحليل شود، عنصر عشق و محبت هم در حدوث و بقاي نهضت شگفت انگيز سالار شهيدان قابل طرح است؟ و آيا مي توان آموزه هاي اين قيام را با رويكرد عرفاني و در قالب پديده ي عشق و محبت نيز تحليل كرد؟

قبل از هر چيز بايد درباره مفهوم واژه عشق و جايگاه آن در متون ديني و ادبيات اسلامي حقايقي مطرح شود آن گاه با شناخت اين پديده، جلوه هاي زيباي آن را در نهضت حسيني جست وجو كنيم.