وقتي در لوح ثبت افتاد كه امام حسين - عليه السلام - از پيشوايان واجب الاطاعه باشد، بناگزير وحي الهي بايد بر آنچه در لوح ثبت افتاده است، تاكيد كند؛ همان وحي كه حسين در سايه ي آن مي زيست زيرا بيت رسالت مهبط آن بود و آيات آن در حالي بر نياي حسين فرود مي آمد كه او در گوشه و كنار آن كودكانه مي خزيد.

آري چنين بود و اين ام المؤمنين ام سلمه است كه مي گويد:

[102] آية «انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا» [1] در خانه ي من فرود آمد و در آن زمان هفت تن در خانه بودند: جبرئيل، و ميكائيل، و رسول الله - صلي الله عليه و آله و سلم - و علي و فاطمه و حسن و حسين.

ام سلمه گويد: من بر در خانه بودم، پرسيدم: يا رسول الله! آيا من از اهل بيت نيستم؟

فرمود: تو در راه خيري، تو از همسران پيامبر هستي - صلي الله عليه و آله -؛ و نفرمود: تو از اهل بيتي! [2] .

در حديث ديگر آمده است:

[105] رسول خدا - صلي الله عليه و آل و سلم - نزد ام سلمه بود؛ پس حسن را يكسو نشاند و حسين را يكسو و فاطمه را در آغوش گرفت و گفت: «رحمة الله و بركاته عليكم اهل البيت انه حميد مجيد». [3] .


موعد مباهله، آن زمان بود كه خداوند به پيامبرش چنين امر فرمود: «فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءكم و نساءنا و نسائكم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علي الكاذبين». [4] امام علي - عليه السلام - فرموده است:

[162] رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم -، هنگامي كه از براي مباهله ي نصاري بيرون شد، مرا و فاطمه و حسن و حسين را ببرد. [5] .

آنگاه پيامبر فرمود: اينانند فرزندان ما، يعني: حسن و حسين، و خويشتن ما، يعني علي، و زنان ما، يعني فاطمه.

كساني كه در چنين جايگاه بزرگ و ويژه اي همراه پيامبر ايستاده اند، بناگزير بايد به آن طهارت و قدس و عظمتي كه او بدان متصف است، متصف باشند.