تمام مقامات وكراماتي كه براي انبياي الهي بوده ، خداوند به امام حسين (ع) عنايت فرموده است ؛ به عنوان مثال ، انبيا داراي مقام عصمت مي باشند. امام حسين (ع) و ساير ائمه نيز مصون از خطا و اشتباه ، واز مقام عصمت برخوردارند. از ديگر خصوصيات انبيا، اعجاز مي باشد كه براي صدق گفتار خويش از طرف خداوند متعال به آنها داده شده است . امام حسين (ع) داراي اين مقام چه در زمان حيات ، وبعد از شهادت مي باشد و اين معنا مسلم و متواتر است و صدور چنين معجزه هايي از آن حضرت ، كه همه شعاع حقيقي امامت است ، دور از انتظار نمي باشد.

از ديگر مقامات حضرت ، بر خوردار بودن از علم «لدني » است كه از نوع علوم انبيا مي باشد.

ائمه اطهار (ع) افضل از تمام انبيا واوليا، غير از رسول خدا مي باشند و كامل ترين مظهر، جلوه آينه و نماينده صفات و كمالات حق تعالي هستند، ولي انبيا غير ازحضرت محمد (ص) جلوه بعضي از صفات الوهيت بوده اند. درواقع ائمه اطهار (ع) وارث علم پيامبر خاتم و اوصياي پيشين هستند. اسم اعظم الهي ، به طور تمام و كمال آن درنزد ائمه مي باشد؛ چنانكه امام حسن عسگري (ع) مي فرمايد:

«اسم الله الاعظم ثلاثة و سبعون حرفاً، كان عند آصف حرف ٌ، فتكلم به فانخرقت له الارض فيما بينه وبين سُبا، فتناول عرش بلقيس ُ حتّي صيره الي سليمان ، ثم انبسُطت ٍالارض في أقل ِّ من طرفة عين ، وعندنا منه اثنان و سبعون حرفاً وحرف ٌ عند الله مستأثر به في علم الغيب ِ؛ «اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرف است ؛ آصف يك حرف را داشت و چون آن را به زبان آورد، زمين ميان او و شهر «سبا» شكافته شد. او تخت بلقيس را به دست گرفت و به سليمان رسانيد و سپس زمين گشاده گشت . اين عمل در كمتر از چشم به هم زدني انجام شد و نزد ما هفتاد و دو حرف از اسم اعظم است و يك حرف نزد خداست كه در علم غيب به خود اختصاص داده است ».

و از ديگر مقامات ، شفاعت مي باشد، همان گونه كه به شفاعت پيامبر، گناه كاران مورد عفو الهي قرار گرفته و به بهشت داخل مي گردند. امام حسين (ع) و بقيه ائمه اطهار (ع) نيز داراي اين مقام مي باشند.