در زيارت عاشورا مي خوانيم : «السلام عليك يا ثار الله وابن ثاره ؛ سلام بر تو اي حسيني كه خون خدا و فرزند خون خدايي ،» چرا به حسين (ع) «ثار الله» گفته مي شود؟ هنگامي كه انسان دل از غيرخدا ببرد و جز به او دل نبندد، تمام اعضا وجوارح او الهي مي شود؛ به گونه اي كه محبوب او دوستدار خدا مي شود و خدا نيز او را دوست خواهد داشت .» در حديث قدسي آمده است : «فإذا احببتُه كُنت سمعه ُ الذي يَسمع ُ به و بصرَه ُ الذي يُبصرُ به ولسانه الذي ينطق ُ به ويده ُ الّتي يبطش ُ بها ان ْ دعاني أحبتُه وان سألني اعطيتُه »؛ پس هنگامي كه دوست بدارم او را، من گوش او مي شوم ، همان گوشي كه با آن مي شنود، من چشم او مي گردم ، همان چشمي كه با آن مي بيند و زبانش مي شوم ، همان زباني كه با آن سخن مي گويد و دست او مي گردم ، همان دستي كه با آن بگيرد، اگر دعا كند اجابتش كنم و اگر از من خواهشي نمايد، به او عطا نمايم .

حسين (ع) به تمام معنا از همه چيز گذشت و دل به دوست سپرد، لذا همه وجود او الهي گرديد و به همين خاطر مي گوييم : «خون او، خون خداست .»

«وابن ثاره : حسين (ع) فرزند خون خداست ، فرزند كسي هست كه مظهر، آيينه و نماينده جميع صفات و كمالات حق تعالي است ، چنان كه خود حضرت مي فرمايد: «اناعين الله الناظرة ؛ من چشم بيناي حقّم »؛ «انا اذن الله الواعيه ؛ من گوش شنواي حقم » و«انا يد الله الباسطه من دست گسترده حقم ».