اگر حضرت امام حسين (ع) در راه پيمان خويش با خدا از هيچ دارايي حتي خانواده اش دريغ ندارد، پس چرا ما بايد حتي در مسائل ديني و شرعي چون نماز، زكات ،خمس و غيره كوتاهي كنيم .

مگر نه اين كه دين خدا و جامعه اسلامي پابرجا نمي شود، جز در سايه مردان و زنان پاك و فداكار كه دستورات اسلام و اوامر الهي را احيا مي كنند.

در رأس اهداف نهضت حسيني (ع) بايد از «اقامه عدل » ياد كرد. امري كه بزرگ ترين هدف انبيا بوده است : (لقد ارسلنا بالبيّنات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط ).

مقام معظم رهبري در تفسير اين آيه معتقدند كه انزال كتاب هاي الهي و ارسال رسل براي اين بوده است كه قسط و عدل در ميان جوامع حاكم شود؛ يعني نهادهاي ظلم و زورگويي و فساد از ميان برداشته شود.

لذا رويكرد عدالت خواهانه و سمت گيري «اصلاح طلبانه » حركت امام حسين (ع) با شرايط كنوني جامعه امروز ما مشابهت هايي دارد.

امام حسين (ع) فرمود: «انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدّي »

نهضت احياگري و بازگشت به اسلام ناب محمدي (ص) سرلوحه حركت اصلاحي امام حسين (ع) بود.

امروز در جامعه ما سخن از «قرائت هاي متعدد» و «اصلاحات » بر سر زبان هاست .امري كه يكي از پايه هاي شكل گيري نهضت اباعبدالله الحسين (ع) بود. امام حسين (ع) اصلاحات را تعريف كرد و براي آن راهكار ارائه نمود.

مبارزه با رويكردي كه خاندان بني اميّه طي آن «امامت » را به «سلطنت » تبديل كرده بودند و با عنوان قرائت هاي مختلف و نمادهاي متعدد، نماد راستين اسلام ناب محمدي (ص) ـ كه وجود مبارك اباعبدالله الحسين (ع) بود ـ را اهتمام ويژه اي به خرج داده بودند تا به حاشيه برانند.

لذا امام حسين (ع) نهضت افشاگرانه و روشن گرانه خود را بر عليه يزيد و سلطنت بني اميه بر پا كرد و براي شفاف سازي مرز ميان حق و باطل فرمود: «مثلي لايبايع مثله ».

او با عدم تمكين از بيعت با يزيد فرياد ماندگار در تاريخ را برآورد كه «هيهات مناالذلة ».

بدين سان حركت عزت بخش و افتخار آفرين خود را كه نمادي از اقتدار،ايستادگي و حق باوري بود، براي هميشه تاريخ به جهانيان آموخت .

سوگ مندانه بايد گفت كه امروزه در كشور جريان هاي سياسي و نحله هاي فكري كه در صدد احياي تفكر امثال يزيد در استقرار سلطنت باشند، هستند.

اين به ظاهر مدعيان روشن فكري كه به جامعه نخبگان و روشن فكران متعهد كشور خيانت مي كنند، بر اين باورند كه «حكومت ديني » با شرايط و اقتضائات كنوني دنيا سازگار نيست . لذا بايد در راستاي «جهاني شدن » ما نيز «سكولاريسم » را در جامعه مستقر كنيم .

برخي به ظاهر از اين مدعيان اصلاح طلبي و مردم سالاري بر اين باورند كه اصلاحات بر اساس قرائت آنها ذوب شدن در سيطره استكباري است كه امروزه «جهاني شدن » مترادف آن است . آنان به اين نتيجه رسيده اند كه بايد براي چنين كاري ساز و كار مناسب طراحي كرد و لذا دين ، بايد از صحنه اجتماعي رخت بر بندد و «دين فردي » و يا«دين حداقلي » جايگزين آن شود و از عرصه حكومت ، جامعه و سياست «دين زدايي »گردد.

«دشمن شناسي » يكي از مؤلفه هاي بزرگ نهضت حسين (ع) بود. امروزه درجامعه ما جريان هايي هستند و متأسفانه ، كساني كه به دليل اهمال و مسامحه برخي مسئولان و نهادها، در اركان نظام نفوذ كرده اند و سخن از وجود دشمن خارجي را «توهم توطئه » مي پندارند.

«دنيا گرايي خواص » يكي از بسترهاي مهم شكل گيري نهضت امام حسين (ع) كه منجر به شهادت امام (ع) گرديد.

«خواص » با قرار دادن موقعيت هاي سياسي - اجتماعي ويژه به خود و بعضاً بامباهات پيشينه مبارزاتي خود در گذشته «خواهان امتياز ويژه » از حكومت بودند.

دنياطلبي و اشرافي گري آنان از يك سو و نياز به «گلادياتورهاي بزرگ » براي حضور در «بزنگاه هاي تاريخ » داشت ، موجب شد كه بسياري از «خواص » ابتدا به نهضت امام حسين (ع) بپردازند و او را از اين كار بازدارند.

آن گاه كه اين حربه مؤثر نيفتاد، براي رسيدن به ثروت ، مقام و شهرت براي قرار گرفتن در اردوگاه باطل از يك ديگر سبقت مي گرفتند.

برخي براي اثبات مراتب جان نثاري بيشتر به يزيد در پرتاب تير به خيمه سالار شهيدان ، خود پيشگام شدند.

شرايط امروزي ما اگر نه همه مولفه ها، بسترها، و زمينه هاي نهضت حسيني (ع) را دارا نمي باشد، اما در مواردي مشابهت فراوان دارد.

امروز مشاهده مي گردد كه اپوزيسيون ضد انقلاب ، منافقين ، سلطنت طلبان خارج نشين همراه با استكبار جهاني و در رأس آن آمريكاي جنايت كار «تماميت ارضي »،«كيان »، «هويت »، «آرمان ها» و «انقلاب ، نظام ، امام و رهبري » را نشانه گرفته اند. و با به كارگيري بنگاه هاي سخن پراكني و با تكيه بر امپراتوري رسانه اي خود، بسيج گسترده اي براي «خاموش كردن صداي حق » مي باشند.

صد افسوس كه غافلان و مرعوبان داخلي نيز در يك هم گرايي حيرت آور دراردوگاه دشمن قرار گرفته اند و هزاران افسوس كه باز «خواص » و آن هم از نوع «گلادياتورها» در اين صف نقش آفريني مي كنند.

در شرايطي كه مبارزه اقتصادي ، رانت خواري و مقابله با تبعيض ، فساد و فقر با تحقق هدف بزرگ «عدالت » به عنوان رويكرد عصر سوّم انقلاب اسلامي نور اميدي را دردل همگان بر افروخته است . باز همين خواص هستند كه به صورت مختلف در كار و راه اين كار بزرگ مانع تراشي مي كنند و برخي از آن به عنوان «بازي » و «شوخي » يادمي نمايند.

امروز كساني از «حاكميت دوگانه » در ساختار حكومتي ايران سخن مي گويند و لزوم عبور از هر آن چه كه مانع باشد را بيان مي كنند، ايشان همان كساني هستند كه با نظريه «فتح سنگر به سنگر»، «فشار از پايين و چانه زني از بالا» به انحصارطلبي روي آوردند و پس از آن كه بازار شعارهاي آنها رو به خاموشي گراييد عبور از «خاتمي »، «عبور از قانون اساسي » و امروز «عبور از نظام » را در قالب نظر به حاكميت دوگانه تئوريزه مي كنند.

اين همان اقدامي است كه موجب خوشحالي آمريكا و سردمداران كاخ سفيد گرديد و خانم آلبرايت وزير خارجه اسبق آمريكا گفت : «شاگردان خوب من اصلاحات را در ايران دنبال مي كنند».

براي جلوگيري از اين گونه انحراف ها بايد گفت عنصر «امر به معروف و نهي ازمنكر» را به عنوان يك فريضه الهي بايد زنده كرد و با دنيا گرايي خواص به شدت مقابله نمود و هيچ گونه سازش و مسامحه اي را در اين مسير نپذيرفت .