در احاديث مختلف ، از بين بردن طمع و زندگي مستقل را به عنوان دو عامل بقا و پايداري عزت ذكر نموده اند. امام باقر (ع) پايداري عزت را در از بين بردن طمع وزري و امام صادق (ع) تنهايي و دوري گزيدن از مردم را باعث پايداري بيشتر عزت ذكر مي كنند بديهي است اين حديث شريف مغاير با ابعاد اجتماعي اسلام نيست ، بلكه منظور دل كندن از مردم و نداشتن انتظار و توقعات نابجا از مردم مي باشد، يعني انسان جز به خدا دل به كسي نبندد، نه آن كه هيچ رابطه اي با مردم نداشته باشد.