امام حسين (ع) در عصري به امامت رسيد كه انديشه ها فلج شده بود و سلول هاي سرطاني مرجئه و جبريه در پيكر اسلام در حال رشد بود. هرقدر مسلمانان از عصر پيامبردور مي شدند، خوي و خصلت هاي مسلماني را فراموش مي كردند و خصلت هاي جاهلي در ميان آنان زنده مي شد. در چنين شرايطي امام حسين (ع) زنگ خطر را به صدا درآوردكه : «و علي الاسلام السلام اذا قد بليت الامة براع مثل يزيد».