به راستي كه مرگ از ديدگاه امام حسين (ع) و يارانش با نگرش كساني كه دنيا طلبند، چقدر تفاوت دارد:

«انّي لا اري الموت الّا السعادة و الحياة مع الظالمين الاّ بَرَما؛ من مرگ را، جز سعادت و زندگي با ستمگران را، جز رنج و آزار و ملال نمي بينم ».

شايد امام حسين (ع) مرگ با عزّت و شرافت مندانه را براي انسان ها تفسير مي كند كه اين گونه مي گويد:

«خط الموت علي ولد آدم مخط القلادة علي جيد الفتاة و أولهني الي اسلافي اشتياق يعقوب الي يوسف ؛ مرگ براي فرزند آدم ، چون گردن بند در گردن دختر جوان ،زينت بخش است و من چون يعقوب كه اشتياق ديدار يوسف را داشت ، اشتياق ديدار گذشتگانم را دارم ».

شعار امام حسين (ع) هنگام رزم نيز شعاري است كه به بشر درس آزادگي مي دهد:



الموت اولي من ركوب العار

والعار اولي من دخول النار



- مرگ بهتر از زير بار ذلت رفتن است و ننگ از داخل شدن به آتش بهتر است .

وقتي مرگ براي قاسم (ع) از عسل شيرين تر باشد، وقتي عباس بگويد:

«وللّه ان قطعتموا يميني انّي احامي ابداً عن ديني »

و گلوي پاره علي اصغر در اين قرباني سهم گيرد. وقتي تك تك ياران حسين (ع) تا نزديكي غروب عاشورا در ميان خون ، رقص شهادت كنند. وقتي زينب و اهل بيت حسين (ع) گوياترين پيام رسانان و سفيران حماسه كربلا باشند، بايد اين حماسه براي هميشه تاريخ جاودانه بماند. زيرا به قول شريعتي : «شهادت دعوتي است به همه عصرها و به همه نسل ها كه اگر مي تواني بميران و اگر نمي تواني بمير.».

اكنون كه قريب 1400 سال است كه بشر هر سال از مكتب عاشورا درسي مي آموزد و هميشه زنده و جاويد است ، زيرا «امام حسين (ع) با حركات قهرمانانه خود روح مردم مسلمان را زنده كرد، احساسات بردگي و اسارتي را كه از اواخر زمان عثمان و تمام دوره معاويه بر روح جامعه اسلامي حكم فرما بود، تضعيف كرد و ترس را ريخت ، احساس عبوديت را زايل كرد و به اجتماع اسلامي شخصيت داد...

معروف است كه آلمان ها گفته اند: ما در جنگ دوم همه چيز را از دست داديم ، مگر يك چيز را كه همان شخصيت خودمان بود و چون شخصيت خود را از دست نداده بوديم ،همه چيز را دوباره به دست آورديم و راست هم گفته اند».

و به قول پروفسور براون مستشرق انگليسي :

«آيا قلبي پيدا مي شود كه وقتي درباره كربلا سخني شنيده مي شود، آغشته با حزن و الم نگردد، حتي غير مسلمانان نيز نمي توانند پاكي روحي را كه اين جنگ اسلامي در تحت لواي آن انجام گرفت ، انكار كنند».

و گاندي معتقد است :

«من چيز تازه اي براي مردم هند نياورده ام ، آنچه آورده ام محصولي است از مطالعات و تحقيقاتي كه درباره تاريخ زندگي قهرمانان كربلا انجام داده ام ، اگر بخواهيم هند را از چنگال استعمار نجات دهيم لازم است همان راهي را بپيماييم كه اباعبداللّه الحسين (ع) پيمود».

و امروز پس از آن كه انتفاضه فلسطين به عمليات شهادت طلبانه دست مي زنند،پيروز خواهند شد، زيرا اين ملّت تازه از حماسه خونين عاشورا درس گرفته اند. روح و شهامت ملت فلسطين تا آن حد بزرگ شده كه به شهادت ايمان آورده اند و خود را براي شهادت آماده مي كنند و اين همان درسي است كه انتفاضه فلسطين از كربلا آموخته است . زيرا:



خون او تفسير اين اسرار كرد

ملت خوابيده را بيداركرد



تيغ لا چون از ميان بيرون كشيد

از رگ خويش در باب باطل خون كشيد