يكي از صفات و خصلت هاي پسنديده ـ كه قرآن بسيار درباره او سخن گفته و دراسلام مورد سفارش و تأكيد است ـ صفت وفاداري است كه آن را از خصوصيات و امتيازات مؤمنين شمرده و وفا ننمودن به عهد را از ويژگي هاي منافقين بيان كرده اند.

نقض عهد و شكستن پيمان از جمله گناهاني است كه رشته دوستي و محبّت را پاره مي كند، اعتماد و اطمينان را در اجتماع نابود مي سازد و زير بناي روابط اجتماعي را سُست مي گرداند.

لذا مي توان چنين ادعا كرد كه وفاي به عهد علاوه بر آن كه يك وظيفه ديني و تكليف اسلامي است ، يك وظيفه و حق انساني نيز مي باشد كه تخلّف از او از نظر عقل و وجدان هم مذموم و هم مردود است .

خداوند اين باره مي فرمايد:

«آن گاه كه با خداوند عهد و پيمان بستيد، وفا كنيد و سوگندهايتان را بعد از تأكيد نشكنيد. شما خداوند را كفيل و ضامن بر سوگند خود قرار داده ايد، خداوند بر آنچه انجام مي دهيد آگاه است .»