حق طلبي و حق جويي يكي از تكاليف الهي و انسان تكليف مدار، حق طلب نيزهست . از آن جهت كه حق ثابت و استوار بوده ، همواره پوينده راه حق نيز، عزيز و باصلابت است . حسين (ع) امام حق پويان و حق طلبان ، عالي ترين نمونه حق طلبي است .

امام علي (ع) فرمود: «مَن اعتزَّ بالحَق أَعَزَّه ُ الحق ُّ؛ هر آن كه به حق ّ، عزّت جويد،همان حق ، عزيزش گرداند»، «و من عاند الحق َّ لزِمِه الوهن ؛ و هر آن كه با حق به ستيز برخيزد، بازبوني و سستي ملازم گردد.»

آري ، هيچ شخص عزيزي ، حق را رها نكرد، مگر آن كه به ذلّت دچار شد، و هيچ انسان ضعيفي ، پي حق را نگرفت جز اين كه مايه عزّت و سربلندي او شد. امام حسين (ع) در ملاقاتي كه با حرّبن يزيد جعفي داشت ، به او فرمودند: «اي حرّ... من تو را به نصرت خاندان پيامبر (ص) دعوت مي كنم ، اگر حق ما خاندان پيامبر را دادند، خداوند را سپاس مي گوييم و آن را مي پذيريم و اگر حق ما را ندادند و با ما به ستم رفتار نمودند، تو از ياران من در «حق طلبي » خواهي بود؛ «...كُنْت َ مِن ْ أعواني علي طلب َ الحَق َّ.».حسين به او مي فهماند كه جوياي حق خويش هستم ، ولايت امر مسلمين ، حق خاندان عصمت و طهارت است و در هر صورت اگر با ما باشي ، عزيز خواهي شد و اگر به ظاهر پيروز شويم ،در زمره حق طلبان خواهيم بود كه «طالب حق » همواره پيروز است و لو در ظاهر مغلوب گردد: «المغلوب بالحق ّ غالب ٌ». رونده راه حق طلبي ، در حقيقت سربلند و پيروز است .

از ديدگاه حسين (ع)، مرگ براي احياي حق ، و شهادت در راه حق طلبي ، رسيدن به عزّت و سرافرازي است : «ما أهون َ الموت ُ علي سبيل نَيل العزّ و إحياءِ الحق ّ؛ مرگ در راه عزّت و سربلندي و احياي حق ّ، چه قدر آسان و دل پذير است .».