هر پيامبري را كه خداوند براي بندگانش مي فرستاد و با آنان دين و احكام مي آورد،پس از وفات و غيبت آن پيامبر مدت كمي نمي گذشت كه شياطين سود جود و فرصت طلب ، به عنوان هاي مختلف ، احكام آن دين را تحريف و تغيير مي دادند و بدعت هايي را در آن مي گذاشتند و به نحوي آن بدعت ها را توجيه مي كردند، و اصطلاحات فريبنده اي رابه كار مي بردند، مانند مصلحت ، اهم و مهم ، مقتضي زمان ، و از اين قبيل واژه هايي كه مي توان به وسيله اين واژه ها متدينان بي خرد را اغوا كرد، چنان كه آيات قرآني به اين امر كراراً اشاره مي فرمايد: «يحرفون الكلم عن مواضعه ».

اين بدعت ها و تحريف ها را به گونه اي وارد مي كردند، كه نه تنها در احكام و شرايع دين بلكه در مسائل اعتقادي نيز انحراف و بدعت ايجاد مي شد مانند: عيسي پسر خدا، و عزير پسر خدا و تثليت و سه گانه بودن خدا كه آيات فراواني در اين زمينه ، ضمن اشاره به اهل كتاب و رد كردن اين اعتقادات ، آنان را به كافر بودن محكوم مي كند.