يكي از دستورات دل پذير و تربيتي اسلام اين است كه اگر كسي به شما بدي كرد، او را عفو كنيد و اگر كسي به شما خوبي نمود، به بهتر از آن جواب گوييد. زيرا اين كار سبب گسترش نيكي ميان افراد جامعه و همدلي هر چه بيشتر مومنان به يك ديگر مي شود.

امام حسين (ع) يكي از جلوه هاي آشكار اين سخن است ، چه اين كه «انس بن مالك » مي گويد:

«نزد امام حسين (ع) بودم ، كنيزكي در حالي كه دسته اي ريحان به دست داشت ، وارد شد و آن را تقديم امام نمود؛حضرت فرمودند: تو را به خاطر خداوند آزاد كردم ، انس مي گويد: با تعجب پرسيدم كنيزكي براي شما دسته اي ريحان آورد و به شما سلام كرد.شما او را آزاد كرديد!؟ امام فرمودند: خداوند اين گونه ما را ادب كرده است ، زيرا كه فرموده است : «واذا حييتم بتحية فحيوا بأحسن منها أوردوها؛ زماني كه كسي به شما تحيت و درود گفت ، شما نيز جواب او را به همان يا بهتر از آن بگوييد.» و جواب بهتر اين كنيز، آزادي اوست .