بازگشت

توجه و احترام به همسر


به گونه اي اجتناب ناپذير بايد قبول كنيم كه شخصيت همسر مي تواند سبب رشد و تكامل يا انحطاط خانواده و فرزندان گردد. احترام به همسر از مواردي است كه در تربيت فرزندان ، تأثيري قابل اطمينان دارد. مادري كه در خانه مورد احترام شوهرش قرار گيرد، با روحي سرشار از عاطفه و آرامش و احساس ، فرزندان خويش را تربيت مي كند، و در مقابل ، اگر روح او مورد تهاجم قرار گيرد و به شخصيت وي در منظر فرزندان تحقير و اهانت شود، بديهي است كه از روان سالمي نخواهد داشت .بنابراين آرامش خود را از دست مي دهد و اضطراب و نگراني او در فرزندان نيز اثر مي كند. مبتني بر چنين نكته ژرفي و براساس تحقق حق همسر است كه روش تربيتي گفتاري و عملي امامان شيعه (ع) در اين باره شكلي از بهترين برخوردها با همسر است .

در روز عاشورا هنگامي كه «هلال بن نافع » عازم جنگ بود، همسر جوانش از رفتن او ناراحت شده و به شدت مي گريست ، امام حسين (ع) متوجه او شده و چنين فرمودند:

«ان اهلك لايطيب لها فراقك ، فلو رأيت ان تختار سرورها علي البراز؛ اي هلال !همسرت جدايي تو را نمي پسندد، تو آزادي و مي تواني خشنودي او را بر مبارزه با شمشيرها مقدم بداري .»

نمونه ديگري كه بيانگر، ارج گذاري پيشواي شهيدان است ، جايي كه امام حسين (ع) تكريم و گرامي داشت ِ همسر را به دوستانش سفارش مي كند و در پاسخ اعتراض آنان كه به فرش ها و پرده هاي نو در منزل آن حضرت اعتراض مي كردند، فرمود:

«انا نتزوج النساء فنعطيهن مهورهن فيشترين بها ما شئن ليس لنا فيه شي ء؛ ما پس از ازدواج ، مهريه زنان را پرداخت مي كنيم ، پس آنان هر چه را دوست داشته باشند مي خرند و ما دخالتي نمي كنيم .»

جالب توجه تر از همه مطالب گذشته ، ابراز محبتي است كه امام حسين (ع) به فرزند و همسرشان مي نمايد، آن جا كه در اشعاري ، بالاترين سطوح تكريم فرزند و همسر را به تصوير مي كشد و مي فرمايند:



لعمرك انني لاحب داراً

تكون بها سكينه و الرباب



احبها و ابذل جل ّ مالي

وليس لعاتب عندي عتاب



- به جان تو سوگند! من خانه اي را دوست دارم كه در آن سكينه و رباب باشند.

- من آنها را دوست دارم و اموال خود را به آنان مي بخشم و كسي سزاوار نيست كه مرا سرزنش كند.