نام هر شخصي ، نشانگر اعتقادات ، فرهنگ ، مليت او و خانواده اش مي باشد.افزون بر اين ، نام هر كسي هميشه و تا پايان بلكه بعد از آن همراه اوست ، صاحب نام زيبا و ستودني ، درآينده به آن افتخار مي كند و احساس شخصيت مي نمايد، در مقابل ، صاحبان نام هاي نامناسب در آينده احساس حقارت كرده و رنج خواهند برد، روش عملي امام حسين (ع) گواه روشني بر اين نكته مهم تربيتي است ، نام فرزندان آن حضرت عبارت است از: علي اكبر، علي اوسط ، علي اصغر، جعفر، عبدالله ، محمد، سكينه ، فاطمه ، محسن ، رقيه .

نام زيبا سبب مي شود ديگران ، او را به خاطر نامش تحسين كرده ، در مورد او فال نيكو بزنند، و اين سبب تقويت شخصيت او مي شود و اين نكته برايش ، فرح انگيز و نشاط بخش است ، هنگامي كه جنازه خونين «حر» را در آخرين لحظات زندگي به محضر امام حسين (ع) آوردند، امام در حالي كه با دستان مبارك ، صورت او را نوازش مي داد و خون چهره اش را پاك مي نمود، فرمود:

«بخ بخ لك يا حر، انت حر كما سميت في الدنيا و الاخرة ، و الله ما اخطأت امك اذ سمتك حرا، فانت و الله حرّ في الدنيا و سعيد في الاخرة ؛ به به !احسنت اي حر!تو آزاد مردي ، چنان كه در دنيا و آخرت آزاده خوانده مي شوي ، سوگند به خدا! مادرت در اين نام نهادن اشتباه نكرده است ، به خدا قسم تو در دنيا آزادمرد و در آخرت سعادتمندخواهي بود.»

گاه نام زيبايي كه برگرفته از بزرگان مكتب است ، سبب احترام به وي مي شود و در تصميم گيري هاي سرنوشت ساز موثر است ، هنگامي كه «حسن مثني » فرزند ارشد امام مجتبي (ع) يكي از دختران امام حسين (ع) را خواستگاري نمود، امام انتخاب را به اوواگذار كرد و زماني كه حضرت ، سكوت حيا آميز او را مشاهده كردند، فرمودند:«با دخترم فاطمه كه هم نام مادرم و شبيه اوست ازدواج كن ».