پيامبر اكرم (ص) بارها امام حسن و امام حسين را در دوران كودكي مورد محبت واحترام قرار داده و بدين وسيله آموزشي براي ديگران و راهي براي بالابردن روحيه اعتماد به نفس را در شخصيت آنان ترسيم مي نمودند.

روزي پيامبر(ص) نشسته بودند كه دو كودك وارد شدند، پيامبر به احترام آن دو از جاي خود برخاستند و به انتظار ايستادند، لحظاتي طول كشيد، آنان نرسيدند. رسول گرامي اسلام به طرف كودكان پيش رفتند و از آنان استقبال نمودند، بغل باز كردند و هر دو را بر شانه خود سوار كردند و به راه افتاده فرمودند:

«نعم المطّي مطيكما و نعم الراكبان انتما؛ فرزندان عزيزم مركب شما چه خوب مركبي است و شما چه سواران خوبي هستيد.»

آنان كه در دامان چنين رسولي به تكامل رسيده اند، هم چنان كه از خانواده هاي خود عشق و محبت آموخته اند در بذل آن به فرزندان و تقويت شخصيت آنان دريغ نمي ورزند. عبدالله بن عتبه مي گويد:

«روزي در خدمت سيدالشهداء(ع) بودم كه فرزند كوچك آن حضرت (امام سجاد(ع) ) وارد شد امام او را پيش خواند و به سينه اش چسبانيد، پيشاني اش را بوسيد و فرمود: «بابي انت ما اطيب ريحك و احسن خلقك ؛پدرم به فدايت باد! چقدر خوش بو و زيبايي !»

آنچه تاكنون به قلم آمد تنها گوشه اي از درياي محبت آنان به ديگران به ويژه كودكان است .