در سال 62 هجري عائشه به بهانه خون خواهي عثمان براي جنگ با حضرت علي خليفه مسلمانان به بصره لشكر كشي كرد. امير مؤمنان سپاه خود را آرايش جنگي داد: فرماندهي طرف راست لشكر به امام حسن (ع) و طرف چپ را به امام حسين (ع) و پرچم سپاه را به دست پسرش محمد بن حنيفه سپردند.

امام علي (ع) به لشكر عائشه حمله برد و جنگ بين دو سپاه ادامه يافت . امام (ع) ديد كه اگر شتر عائشه هم چنان بر پاي ماند، همه سپاهيان كشته مي شوند و به همين جهت دستور حمله به شتر صادر فرمودند، امام حسن (ع) بر آن حمله نمود و دست راستش را قطع كرد و امام حسين (ع) دست چپش را كه شتر سرنگون شد و فريادي زشت برآورد كه مثلش شنيده نشده بود، با زدن اين ضربه خلاص ، جنگ جمل با شكست عائشه پايان پذيرفت .