بازگشت

احياگري در نهضت حسيني


كلمة احيا و احياگري در سخنان امام حسين (ع) به معناي بيدار كردن ، بازگرداندن ارزش ها، زنده كردن انسان ها و جامعه اسلامي از خواب غفلت و بي خبري به كار رفته است .

امام (ع) در نامه اي به بزرگان بصره از آنها مي خواهد كه به كتاب الهي و سنت نبوي بينديشند و از واقعيت هاي جامعه غافل نباشند؛ سنت ها و روش هاي پسنديده مرده و ازميان رفته و بدعت ها و ارزش هاي جاهلي زنده و جاي آنها را گرفته است :

«و انا ادعوكم الي كتاب الله و سنة نبيه (ص) فان ّ السُّنَة قَدْ اُميتَت ْ و ان ّ الْبدعة قداُحييَت ْ و اَن ْ تسمعوا قولي و تطيعوا امري اهدكم سبيل الرشاد»؛ من شما را به پيروي ازكتاب خدا و راه و روش پيامبر فرامي خوانم . زيرا هم اكنون سنت پيامبر از ميان رفته وبدعتها و احكام ناروا زنده شده است . پس اگر گوش به اين پيام من فرا دهيد و آن را بپذيريد، شما را به راه سعادت رهبري خواهم كرد.

هم چنين آن حضرت سبب پذيرش دعوت كوفيان را، هويت احياگرانة آن مي داند و مي فرمايد:

«ان ّ اَهْل الكوفة كَتَبوُا اِلَي َّ يَسْألونني ان اقدم عليهم لما رجوا من احياء معالم الحق و اماته البدع ».

از اين رو، در اين راه ، قاطع و بي ترديد گام برداشت ؛ زيرا كه قيام براي احياي حق و ميراندن باطل را وظيفة ديني خود مي دانست :

«ما اهون الموت علي سبيل العزّ و احياء الحق ، ليس الموت في سبيل العزّ الاّحياة خالدة ، ليست الحياة مع الذّل الاّ الموت الذي لاحياة معه ».

اما به راستي اين احياي حق و زنده كردن سنت ها و روش هاي درست چه بود كه حسين بن علي (ع) بر آن اصرار داشت و جان خود و يارانش را در پاي آن گذاشت ؟ ترديدي نيست ، كه احياي سنت و ارزش هاي مورد پسند شارع و از ميان بردن شيوه ها وروش هاي غلط بود. از اين رو، حسين بن علي (ع) «احياي سنت ها» و «اماته بدعت ها» را شعار خود قرار مي دهد و در سخنان نوراني خود آنها را به خوبي تبيين مي كند.