هر نوشته اي داراي مطلع و متن و مقطع است . امّا حقير كوشيدم كه تقريباً هرصفحه اين نوشته چنين باشد؛ به طوري كه صدر و جوف و ذيل اين سخنان ، حسين (ع) وعشق و نماز است ؛ در حالي كه مطلع و متن و مقطع قيام و زندگي امام حسين (ع)، خدا بودو خدا بود و خدا.

سخن در اين وادي بسيار است و توفيق گفتن نيست . از طرفي كم گفتن براي ماثواب است ، چون نمي دانيم چه بگوئيم .



با آن كه سخن به لطف آب است

كم گفتن هر سخن صواب است



«نظامي »

پس بنده بدين جمله بسنده ميكنم كه : روي سخنم با عاشقان و ديوانگان است ، باعاشقان و ديوانگان خداي حسين (ع).

با اين كه در نگارش هيچم ، ولي به لطف خداوند متعال با دست بسته و قلم شكسته اين مقاله را تحرير نمودم .