بازگشت

علاقه به نماز و نيايش


طبري مي نويسد: امام حسين (ع) از سپاه كوفه براي اداي نماز و دعا يك شب رامهلت خواست :

«قال الحسين ارجع اليهم و استمهلهم هذه العشية الي غد لعلّنا نصلي لربنا اللّيلة و ندعوه و نستغفره فهو يعلم اني احب الصلوة له و تلاوة كتابه و كثره الدعا و الاستغفار؛بعد از مكالمه حضرت ابي الفضل (ع) با شمر در عصر تاسوعا و بازگو كردن جريان محضرمبارك برادر عزيزش حسين (ع) حضرت فرمود: به سوي آنها برگرد و امشب را تا صبح مهلت بگير، اميد آن كه ما براي خشنودي خدا امشب را نماز گزارده و او را بخوانيم و طلب آمرزش كنيم . به راستي كه من نماز براي خدا و تلاوت كتاب او و دعا و استغفار زياد را دوست دارم ».

ابن اثير در كامل مي نويسد:

ابو ثمامه صائدي چون جنگ روز عاشورا را شديد ديد، عرضه داشت : «يا اباعبدالله احب ّ ان لقي الله ربي و قد صليت هذه الصلوة فقال الحسين (ع) ذكرت الصلوة جعلك اللّه من المصلين ؛

سپس فرمود: «سلوهم ان يكفوا عنّا حتي نصلي ؛

ابوثمامه از امام حسين درخواست كرد و گفت : من دوست دارم پروردگارم را ملاقات كنم ، در حالي كه نماز ظهر را خوانده باشم . حضرت سر به آسمان برداشت و فرمود: نماز را يادآوري كردي ، خداوند تو را از نماز گزاران قرار دهد. بله ، الان وقت نماز است . از اين قوم بخواهيد لحظه اي دست از جنگ بردارند تا نماز بخوانيم ».

در بعضي از مقاتل مي نويسند: در شب ، عاشوراييان «لهم دوي ّ كدوّي النحل » در ذكر و مناجات خدا در زمزمه بودند.

عبادت هاي شب عاشوراي حسين و اصحاب گرامي اش حرّ و عده اي ديگر را به سوي حق رهنمون كرد و در مسير راه نيز زهير و عده اي را به جانب حق كشانيد. اين كشتي نجات تا پايان دنيا در حركت است ، تا غرق شدگان بحر معاصي را از هلاكت و نابودي نجات دهد.

اگر امام در ظهر عاشورا به نماز و بر دوستي ِ نماز و دعا سفارش مي كند، به اين جهت است كه مردم را عاشق دستورهاي الهي كند و اهميت احكام الهي را به آنها عملاً گوش زد نمايد تا مردم از قافله سعادت باز نمانند. با اين كه دو تن از ياران باوفايش هدف تيرهاي دشمن قرار داشتند مي خورد، مي فرمايد:

«يا زهير و يا سعيد بن عبدالله «تقدما امامي حتي اصلي الظهر؛ شما جلوي من بايستيد تا من نماز ظهر را بخوانم ».

از ابن عباس نقل است كه به اميرالمومنين گفتم : حالا وقت ِ شدت جنگ به نماز مي ايستي ؟! در جواب فرمود: جنگ ما براي احياي نماز است .

نماز در احاديث ائمه : ستون دين معرفي شده ؛ يعني نداشتن نماز مساوي با نداشتن اصل دين است .

امام صادق در آن حديث معروف مي فرمايد: به شفاعت ما اهل بيت نمي رسد كسي كه به نماز استخفاف داشته باشد. امام حسين در عمل اين مطلب را اثبات نمود، اگرهنگام گرفتاري و خطر، ترك نماز مجاز بود، امام (ع) نماز را ترك مي كرد.

عاشقان امام حسين ، در همه حال مخصوصاً ايام عزاداري عاشورا از اين نكته غفلت نكرده و نماز را فداي برگزاري مراسم نكنند.

شهيد رجايي چه زيبا گفت : «به كار بگو نماز دارم ، به نماز نگو كار دارم .»

خداوند متعال اقامه نماز را از صفات متقين قرار داده و بر صفات ديگر مقدم داشته است . (الذين يقيمون الصلاة )؛ متقين و پرهيزكاران آنهايي هستند كه نماز را برپا مي دارند.

امام معصوم مي فرمايد:

«الصّلاة ان قبلت قبل ماسواها و ان ردّت ردّ ماسواها».

از اين روايت استفاده مي شود كه پذيرش اعمال در گرو قبولي نماز است ، اگر نماز قبول شد بقيه اعمال قبول مي شود. خلاصه ، موضوع نماز در دين اسلام از همه موضوعات با اهميت تر است .

اهميت دادن به نماز، از عملكرد امام (ع) در ظهر عاشورا نمايان است .

دعا نيز از نظر امام حسين (ع) بسيار با اهميت است . حضرت مي فرمايد:

ما شب عاشورا را مهلت گرفتيم براي نماز و دعا به درگاه حضرت حق جل و علا.