آينده سازمانها و بقاء موفقيت آنها بستگي زيادي به توانايي مديران آنها دارد زيرا آنان به طور دائم به اخذ تصميمات اساسي و حياتي مي پردازند، از اين رو اگر مديران يك سازمان از شايستگي هاي لازم برخوردار نباشند، نه تنها رشد سازمان متوقف مي گردد، بلكه در مقابل فشارهاي داخل و خارج ضربه مي خورد و متلاشي مي شود. بر اين اساس چنانچه سابقه شايستگي هاي امام حسين (ع) را مورد بررسي قرار دهيم اذعان خواهيم نمود كه حضرت در تمام ابعاد مهارتهاي مديريتي، اعم از مهارت فني (فنون نظامي) مهارت سياسي و اجتماعي و مهارت انساني، شايستگي كامل در حد عالي را دارا بوده است. حضرت در طول عمر به سان آفتاب، نور مي افشاند و از پرتوهاي درخشان خويش مردم را بهره مند مي ساخت، گروهي از دانشش سود مي بردند، جمعي از رفتارش درس مي آموختند، عده اي از اخلاق الهيش راه تهذيب نفس را فرا مي گرفتند و برخي از بيان رساي او درس ادب مي آموختند. با دستي باز به بخشش دارائيش مي پرداخت، در برابر مستمندان فروتني مي نمود و رسيدگي به يتيمان و بيوه زنان را فراموش نمي كرد و همواره به ياري مظلومان مي شتافت، هرگز از عبادت خدا دور نگرديد و بيست و پنج بار با پاي پياده از مدينه براي حج و زيارت خانه خدا، به مكّه سفركرد.

اين انسان نمونه در طول زندگي خود همراه پدرش در جنگهاي جمل، صفّين و نهروان شركت جسته بود.

امام حسين (ع) عهدشكني انصار و خيانت مدعيان دوستي پدرش را در جريانات دوران پنج ساله حكومت پدر شاهد بود و نحوه برپايي غائله جمل در بصره را كه به راهبري عايشه صورت گرفته بود زير نظر داشت زيرا امام حسين خود در جنگ جمل حضور داشته و خود از جمله فرماندهان اين نبرد خونين بود. در صفين نيز فرماندهي جناحهايي از سپاه را عهده دار بود. در زمان خلافت برادرش امام حسن (ع) نيرنگ معاويه و خيانت برخي از فرماندهان برادرش را نيز درك كرده بود. لذا او با تمام اين تجربيات و بصيرتها، مديريت و رهبري نهضت عاشورا را به عهده گرفته بود. [1] .