نهضت حسيني نمايشگاهي است از عظمت و علوّ استعدادهاي انساني؛ نمايشگاه تصميم گيري، تدبير و مديريت در شرايط بحراني.

نويسنده در اين مقاله كاركردهاي آشكار عاشورا در حوزه جذب و هدايت نيروها و اصحاب از مدينه تا كربلا را مورد بحث قرار داده است. وي تأكيد دارد كه امام حسين (ع) در تمام ابعاد مهارتهاي مديريتي اعم از مهارت فني (نظامي)، سياسي، اجتماعي و انساني شايستگي كامل و در حد عالي را دارا بوده است.

مقاله همچنان كه تصميم گيري امام (ع) را برخاسته از آگاهي مي داند بر اين امر تأكيد مي كند كه آن حضرت با پيش بيني دقيق و برنامه خاص خود، نه شتابزده عمل مي كرد و نه منفعلانه، بلكه با تصميمات به موقع و سنجيده، نهضت را به سوي هدف به پيش مي برد.

اصل برنامه ريزي را در تمام بخش هاي حركت حسيني، حتي در نحوه آرايش سپاه كم تعداد حضرت در مقابل سپاه انبوه دشمن مي شود مشاهده كرد. نويسنده ضمن تبيين اصل سازماندهي در نهضت حسيني در قالب برنامه ريزي كوتاه مدت و بلند مدت، به تشريح «رهبري» امام حسين (ع) پرداخت، رهبري اي كه عنصر آگاهي، انگيزش، تعهد به قانون و دستورات الهي، قاطعيت و تفويض اختيار در آن وجود داشت. وي به اين نكته نيز مي پردازد كه مسئله كنترل و نظارت در تمام مراحلِ قيام از جانب امام حسين (ع) به بهترين وجه صورت مي گرفت.