در بخش گذشته، روشن شد كه حسين عليه السلام عصاره ي فضائل پيام آوران الهي است و مسئوليت او نيز عصاره ي مسئوليت هاي تاريخي آن تاريخ سازان و افتخارآفرينان بشريت است.

اينك سخن در اين است كه حسين عليه السلام عصاره ي فضايل و ارزش هاي وجودي برترين پيام آور خدا، محمد صلي الله عليه و آله و سلم است و به دوش كشنده ي بار مسئوليت حراست و حفاظت از دين و كتاب و راه و رسم زندگي ساز او.

محمد صلي الله عليه و آله و سلم، برترين مخلوق خداست و برتر از حسن و حسين عليهماالسلام است و اين برترين مخلوق خودش فرمود كه: «من از حسين هستم و حسين از من.»

محمد صلي الله عليه و آله و سلم، سالار پيام آوران خداست و حسين عليه السلام سالار شهيدان راه حق.

محمد صلي الله عليه و آله و سلم، آخرين پيامبر و زينت پيامبران خداست و حسين عليه السلام زينت و زيور شهيدان و صديقان.

محمد صلي الله عليه و آله و سلم، رحمت الهي براي جهانيان است و حسين عليه السلام نيز اين گونه است.

محمد صلي الله عليه و آله و سلم گواه امت و مژده رسان است و حسين عليه السلام در روز رستاخيز گواه زائران و سوگوارانش و بشارت دهنده از سمت راست عرش خداست كه به سوگواران و زائران خالص و عارف كويش، بشارت نجات مي دهد. [1] .

محمد صلي الله عليه و آله و سلم پيام آور بزرگي است كه خداوند فرمود:

«انا اعطيناك الكوثر.» [2] .

ما به تو كوثر ارزاني داشتيم.

و به حسين عليه السلام نيز كوثري ارزاني شد كه سوگواران هدفدار و رهروان راه توحيديش از آن خواهند نوشيد و شادمان خواهند گشت.


به محمد صلي الله عليه و آله و سلم از جانب خداوند، وسيله ي نجات انسان ها ارزاني شد و اين يكي از مقامات شفاعت است و به حسين عليه السلام نيز خداوند وسيله ي نجات قرار داد.

خداوند به محمد صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

«... عسي ان يبعثك ربك مقاما محمودا.» [3] .

اميد است كه پروردگارت تو را به مقام پسنديده ات برساند.

و اين مقام از مقامات والاي شفاعت است.

حسين عليه السلام از پرشكوه ترين وسايل شفاعت و نجات براي امت پيامبر گرامي و فرزند اوست.

در روايت است كه: «فرشته ي وحي ضمن آگاه ساختن پيامبر از شهادت حسين عليه السلام گفت: مي تواني شهادت فرزند گرانمايه ات در جهاد بر ضد كفر، شرك و ارتجاع و هدايت و نجات امت خويش را بپذيري، يا خدا را فراخواني تا او را برايت حفظ كند.» [4] .

خداوند براي هر عضوي از اعضاي وجود پيامبر، كرامتي آشكار قرار داد، از جمله ي آنها: گلوگاه و پيشاني مقدس حسين عليه السلام است كه به خاطر بوسه باران شدن از سوي پيامبر، بسان خورشيد نورافشان بود، و نيز پيامبر گرامي فراتر از شكم او را مي بوسيد كه رمز آن، پس از فرود آمدن تير سه شعبه در آن نقطه، براي همه آشكار شد و اين از معجزات پيامبر بود.

پيامبر با شرايط ويژه اي به سفر آسماني معراج رفت و حسين عليه السلام نيز معراج خاصي داشت، هم معراج جسماني در روز شهادتش و هم معراج معنوي و روحاني.

محمد صلي الله عليه و آله و سلم دستور يافت كه آنچه را از جانب خدا دريافت كرده است، با صراحت و با صداي رسا، به گوش قرن ها و نسل ها برساند:

«فاصدع بما تؤمر....» [5] .

به هر چه مأمور شده اي صريح و بلند بگو و از مشركان روي گردان.

و آن گرامي يك تنه در برابر جاهليت ايستاد و پيام خدا را به گوش ها رساند و همه ي مشكلات و درد و رنج هاي اين پيكار مقدس فرهنگي و تربيتي را، از پيكار


مقدس «بدر» گرفته تا «احد»، «حنين»، «احزاب» و... همه را به جان خريد.

حسين عليه السلام نيز همان گونه آنچه را فرمان يافته بود با همه ي وجود، قهرمانانه ايستاد و به گوش عصرها و نسل ها رساند و يك تنه بار سنگين مشكلات و درد و رنج دفاع از حق و پيكار در راه عدل و آزادي را به جان خريد.

كوتاه سخن اينكه خود پيامبر فرمود:

«حسين مني و انا من حسين.» [6] .

و ما به جاي ادامه ي سخن، به همين بيان ظريف بسنده مي كنيم، چرا كه اين سخن دربردارنده ي هزاران راز و نكته و پيام است و ما را از مقايسه ميان ارزش هاي والا و آزمايش هاي تاريخي و فداكاري اين دو پيشواي بزرگ انسانيت، بي نياز مي سازد.