اين پيامبر گرانقدر، فرزندم مريم پاك است، و حسين عليه السلام فرزند گرانمايه فاطمه ي مطهره عليها السلام.

او فرزند بانويي است كه فرشتگان ندايش دادند كه:

«... يا مريم ان الله اصطفيك و طهرك علي نساء العالمين.» [1] .

هان اي مريم! خداوند تو را برگزيد و پاكيزه ساخت و بر زنان جهان برترين بخشيد.

حسين عليه السلام نيز فرزند بانوي گرانمايه اي است كه مورد نداي فرشتگان قرار گرفت و برترين بانوان دنيا و آخرت بود.

عيسي عليه السلام، روح خدا و آفريده ي اوست، و حسين عليه السلام، نور خدا و دروازه ي رحمت او.

عيسي عليه السلام، فرزند بانوي بانوان جهان معاصر خويش است، و حسين عليه السلام فرزند سالار زنان دنيا و آخرت.

آن پيامبر بزرگ از شدت زهد و وارستگي، خشت و سنگ را بالش خود ساخته بود، [2] و حسين عليه السلام سر را در راه خدا، نثار كرد و سر در بدن نداشت تا بر بالش نهد.


عيسي عليه السلام، لباس خشن مي پوشيد، و حسين عليه السلام لباسش را هم در راه خدا از بدنش ربودند.

عيسي عليه السلام، به غذاي ساده، قناعت مي ورزيد، و حسين عليه السلام سه روز پيش از شهادت در محاصره ي آب و غذا بود.

عيسي عليه السلام، ثروتي نداشت تا آن را نگاه دارد، و حسين عليه السلام خيمه هايش را غارت كردند و لباس از پيكر مطهرش را، پس از شهادتش ربودند.

عيسي عليه السلام، پسري نداشت تا با شهادتش او را داغدار سازد، اما فرزند گرانمايه ي حسين عليه السلام با شهادت در راه حق، توان او را گرفت و دنيا را در برابر ديدگانش تيره و تار ساخت، اما براي خدا شكيبايي پيشه ساخت.

عيسي عليه السلام، سايه اش در برابر حرارت خورشيد، مشرق ها و مغرب هاي زمين بود، اما حسين عليه السلام پيكرش سه شبانه روز زير تابش خورشيد.

عيسي عليه السلام، مركبش، دو پايش بود و خدمتگزارش، دو دستانش، [3] و حسين عليه السلام بزرگ مردي است كه سر و دست و پا را در راه خدا نثار كرد و انگشتانش را براي بردن انگشترش بريدند و بردند.