خداوند در قرآن شريف مي فرمايد: «و از بنده ي ما داود قدرتمند، كه همواره به درگاه ما توبه مي كرد ياد كني.» و بدين گونه او را بنده اي بسيار نيايشگر به بارگاه خدا و بازگشت كننده به سوي او، مي نامد و قدرداني مي كند، چرا كه او به درگاه خدا نيايش و راز و نياز مي كرد و در عبادتگاه و خانه، با خود و همراه مردم، سر بر آستان خدا مي نهاد و با صدايي حزن انگيز او را مي خواند، به گونه اي كه بسياري با نيايش به همراه او قالب تهي مي كردند. [1] .

حسين عليه السلام نيز صداي دادخواهي اش به سوي خدا بلند بود، راز و نياز مي كرد [2] و سر بر آستان او مي نهاد.جان هاي بسياري در راه او فداكاري كردند، جن و انس و پرنده و درنده تا همه آنهايي كه دل در گرو عشق او دارند برايش سوگواري نمودند.