در اين بخش، سخن از ويژگي هاي حسين عليه السلام در رابطه با پيامبران است كه بدين صورت ترسيم مي گردد:

1- در روايات آمده است كه: «خداوند به پيام آوران خويش صفات و شرائط خاصي مقرر داشت، از آن جمله: براي آزمايش بندگان، آنان را از زرق و برق ظاهري، تشريفات و امكانات مادي و وابستگي بدان دور داشت و آنان را جلوگاه معنويت و ارزش هاي والاي انساني قرار داد.»

حسين عليه السلام نيز اين گونه بود.خداوند به خاطر آشكار شدن اخلاص او در جهاد و آزمايش بندگان حق طلب خدا، همه ي آن صفات و شرائط را در آن حضرت و قيام دگرگونسازش گرد آورد، به همين جهت است كه خود «سالار شهيدان» و رهروان راه توحيديش «شهيدان بزرگ» و «دوستان و برگزيدگان خدا» وصف شده اند. [1] .

2- همه ي پيامبران از ميان توده هاي محروم برخاسته و در زندگي با مشكلات مادي و فقر و رنج دست به گريبان بوده و در راه ساختن جامعه ي آرماني خويش با انواع تهديدها و ارعاب ها و اهانت ها و تحقيرهاي ستمكاران روبه رو بودند.

حسين عليه السلام نيز اين گونه بود، اگر پيام آوران خدا هر كدام با برخي از مشكلات مادي و سياسي و اجتماعي روبه رو بودند، حسين عليه السلام با تمامي اين فشارها و مشكلات و موانع و بيدادگري ها روبه رو بود و براي خدا و عدالت و برانداختن سنت هاي جاهلي اموي با همه ي آنها مبارزه كرد و قهرمانانه در برابر همه ي نامردي ها ايستاد و افتخار آفريد.

3- از خصوصيات پيامبران، پاكي و پاكيزگي جسمي و روحي بود.همه ي آنان


بدني طيب و طاهر داشتند [2] كه بوي خوش و مطبوعي، همانند بوي «به» از آنان استشمام مي شد، و حسين عليه السلام نيز جسم و جانش پاك و پاكيزه و بوي خوش و دلنشيني همانند بوس سيب از آن حضرت به مشام مي رسيد، همان گونه كه در روايت آمده است. [3] .