يكي از شيعيان از امام صادق عليه السلام آورده است كه فرمود: «به من گزارش شده است كه برخي از شيعيان ما، گاهي يك سال و گاهي دو سال يا بيشتر بر آنان مي گذرد و به كوي حسين عليه السلام نمي شتابند.»

گفتم: «آري! برخي اين گونه اند.»

فرمود: «آگاه باش! به خداي سوگند كه آنان بهره ي پرشكوه خويش را از دست داده و از پاداش الهي محروم شده و از همسايگي پيامبر در بهشت برين دوري جسته اند.»


پرسيدم: «اگر فردي ديگر را به جاي خويش به كوي آن حضرت به قصد زيارت روانه سازد، او را بسنده است؟»

فرمود: «آري! اما پاداش پرشكوه تر در آن است كه اگر مي تواند خود به زيارت حسين عليه السلام بشتابد.» [1] .

آنچه از آثار زيانبار ترك زيارت آن حضرت برشمرديم، شامل همه ي ترك كنندگان مي شود، چه آنان كه نزديك شهادتگاه او هستند و چه آنان كه دورند؛ اما توانايي رفتن به زيارت او را دارند و سه سال زيارت او را ترك مي كنند.