شيوه ها و آداب
در انبوه روايات رسيده كه ترسيم كننده ي آداب زيارت آن حضرت است به اين نكته ي دقيق توجه داده شده است كه: زائر كوي او، بايد با فروتني، تواضع، وقار، متانت، سوگوار، اندوهگين، پريشان، غم زده،... و با حالت تشنگي و گرسنگي، آهنگ زيارت پيشواي محبوب خود نمايد و بكوشد تا زيارت او هدفدار و داراي محتوا و پيام باشد، تا هر چه بيشتر يادآور هدف هاي بلند و انديشه هاي تابناك و نوراني و نشانگر شرايط سخت و ظالمانه اي باشد كه در راه برانداختن بدعت هاي شوم و شيوه ي بيدادگرانه ي رژيم تبهكار حاكم و احياي ارزش هاي الهي بر آن حضرت پيش آوردند. [1] .
امام صادق عليه السلام فرمود: «هنگامي كه آهنگ زيارت حسين عليه السلام نمودي، غم زده و سوگوار، دل افسرده و پريشان، تشنه و گرسنه به كوي او بشتاب، چرا كه او را در اين شرايط به شهادت رساندند.» [2] .
و نيز فرمود: «شنيده ام كه برخي به هنگام رفتن به زيارت حسين عليه السلام سفره هاي رنگين مي كشند و خوار و بار چرب و شيرين و حلوا و شيريني به همراه مي برند، - مي پندارند كه به تفريح و تفريحگاه مي روند - به طوري كه اگر كنار قبر دوستان و افراد مورد علاقه ي خويش بروند، آن گونه نمي روند.» [3] .
و نيز در بيان ديگري به گروهي فرمود: «براي زيارت او سفره هاي آنچناني
برمي گيريد؟»
پاسخ دادند: «آري!»
فرمود: «اگر كنار قبور گذشتگان خود برويد، چنين مي كنيد.»
و آن گاه آنان را به غذاهاي ساده اي چون نان و شير و اجتناب از روحيه ي تجمل گرايي و شرايطي كه بعد معنوي و روحاني زيارت حسين عليه السلام را كمرنگ مي كند، توصيه فرمود.... [4] .
و در بيان ديگري ضمن انتقاد شديد، گروهي را به باران نكوهش گرفت و فرمود:
«با شرايط و به شيوه اي او را زيارت كنيد كه بهتر از زيارت نكردنتان باشد و به سبكي زيارت نرويد كه نرفتن بهتر از رفتن باشد....»
آن گاه فرمود: «شما به هنگام رفتن به سوي آرامگاه پدرانتان اندوهگين و ماتم زده مي رويد، اما براي زيارت حسين عليه السلام با تجمل گرايي و شادماني و تفريح.نه! هرگز پذيرفته نخواهد بود؛ مگر اين كه به گونه اي بياييد كه يادآور شرايط و وضعيت او باشد و ترسيم كننده ي پيام و اهداف انسانساز مكتب ستم سوز و استبداد ستيز و آزادي بخش او.» [5] .
و نيز از آداب زيارت آن حضرت، آدابي است كه در زيارت جابر، در روز اربعين آمده است كه مهم ترين آنها غسل زيارت با آب فرات است كه يادآوري خواهد شد.
پاورقي
[1] برخي جنايتکاران و گمراهان، روز عاشورا را شادماني مي کردند و به تفريح، بدمستي، خوشگذراني و خودآرايي مي پرداختند که در راه مبارزه با اين وسوسه هاي ابليسي امويان - که هدفشان مخفي ساختن جنايت ريختن خون حسين و بي اثر ساختن پيام او و فريب مردم بود - امامان نور، به اين نکات تأکيد فرمودند و سخت مراقب بودند که کوي حسين عليه السلام کوي حماسه و ايثار، انساندوستي و عدالت خواهي، آرمان دوستي و اصلاح طلبي، ستم ستيزي و مبارزه با انحصار و اختناق، کوي شهادت و غيرتمندي، پاکي و طهارت، قداست و نجابت، دعا و نيايش، عرفان و اخلاص، عبادت و ياد خدا، سازنده و آفريننده ارزشهاي معنوي و اخلاقي و عقيدتي و انساني در وجود زائران باشد و به صورت تفريحگاه بي اثر و بي خاصيت، يا به نمايشگاه مو و رو و ابرو و خودآرايي و خودنمايي، يا بازيگري و رياکاري و ابزار سلطه و سرکوب و زورمداري و تحمل که باعث فراموشي پيام ها و درسها و هدفهاي بلند و ارزشهاي مقدس اوست، تبديل نگردد.(مترجم).
[2] بحارالانوار، ج 101، ص 142.
[3] بحارالانوار، ج 101، ص 141.
[4] بحارالانوار، ج 101، ص 141.
[5] بحارالانوار، ج 101، ص 141.