زائران بامعرفت و بااخلاص حسين عليه السلام به بركت زيارت پيشواي شهيدان به ره آورد عظيم معنوي و والايي دست مي يابند از جمله اينكه:

1- خدا خطاب به فرشتگان مقرب نموده، بدانان مباهات مي كند و مي فرمايد:

«آيا زائران حسين را نمي نگريد كه چگونه با شور و شوق به زيارت او مي شتابند؟» [1] .

2- محبت حسين عليه السلام فرد را چنان در كمند عشق او قرار مي دهد كه در هر فرصتي به زيارت او مي شتابد و دل در گرو مهر او دارد. [2] .

3- خدا با نظر رحمت به زائر حسين مي نگرد. [3] .

4- هنگامي كه در قيامت خداوند براي زائران او سخن مي گويد، در فراز عرش، همسخن آفريدگارش مي شود. [4] .


5- در چندين روايت آمده است كه مقامات برين برايش نوشته مي شود. [5] .

6- در بهشت به همسايگي پيامبر و خاندانش مفتخر و بر سفره ي احسان آنان، ميهمان مي گردد. [6] .

7- سرانجام جزء سعادتمندان مي گردد. [7] .

8- به مقام فرشتگان گرامي خدا ارتقاء مي يابد. [8] .

9- جزء ياري دهندگان فاطمه عليها السلام در زيارت و سوگواري و مهر به حسين عليه السلام است. [9] .

10- خود و همه ي اعضاي وجودش، همانند چهره، گونه، چشم و قلبش، مشمول دعاي خير امام صادق عليه السلام است، چرا كه او فرد زائر و سوگوار و اعضا و اندام هاي آنان را كه در سوگواري حسين عليه السلام شركت دارند، دعا كرد و فرمود: «بار خدايا! چهره هايي كه عارفانه و عاشقانه بر تربت او قرار مي گيرند، و ديدگاني كه بر او سيلاب اشك جاري مي سازند و قلب هايي كه بر او شعله ور مي گردند و فريادهايي كه در راه اهداف ما طنين مي افكنند، همه را مورد مهرت قرار ده.» [10] .

11- زائر حسين عليه السلام امانت امام صادق عليه السلام نزد خداست، چرا كه پيوسته نيايشگرانه مي گفت:

«... الهم اني استودعك تلك الانفس و تلك الابدان حتي ترويهم من الحوض يوم العطش....» [11] .

«پروردگارا! اين جان ها و بدن ها را تا رسيدن به حوض كوثر و تا هنگامه ي عطش روز رستاخيز نزد تو به امانت مي سپارم.»

12- زائر حسين عليه السلام در حقيقت زائر خدا و پيامبر است. [12] .

13- زائر حسين عليه السلام به مقام والايي اوج مي گيرد، كه همه ي شايستگان در روز رستاخيز آرزو مي كنند كه: كاش حسين عليه السلام را عارفانه زيارت كرده بودند. [13] .