هنگامي كه ابراهيم در ساحل حزران، ملكوت آسمانها و زمين را نگريست، چهره ي ملكوتي حسين عليه السلام را پيش از ولادت او ديد و بر او گريست. [1] .

[1] بحارالانوار، ج 36، ص 151 و 213 و ج 85، ص 80؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 287 و ج 4، ص 187 و 389.در منابع ياد شده از جريان نظاره ي حضرت ابراهيم، به انوار ائمه عليهم السلام سخن رفته است، اما از گريه ي او بر حسين عليه السلام سخني نيامده است.