دومين مجلس بزرگداشت حسين عليه السلام در بهشت بدين صورت آمده است: هنگامي كه واپسين لحظات زندگي امام حسن عليه السلام فرارسيد و اثر سمّ كران تا كران وجود او را گرفت و رنگش سبز شد، حسين عليه السلام از رنگ سبز رخساره اش پرسيد كه فرمود: «حديث نياي بزرگم در مورد ما، چون ديگر سخنانش درست است.» آن گاه يكديگر را در آغوش گرفتند و گريه كردند.از حديث پرسيد، گفت: پيامبر فرمود:

«هنگامي كه در شب معراج وارد بهشت شدم، دو كاخ سر به آسمان كشيده و پرشكوهي را همانند هم و در كنار هم نگريستم كه يكي از زبرجد سبز بود و ديگري از ياقوت سرخ.در مورد آنها از جبرئيل پرسيدم، گفت: يكي از آن حسن است و ديگري از آن حسين.

از رنگ آنها كه يكي سبز بود و ديگري سرخ، جويا شدم، كه جبرئيل ساكت شد.او را سوگند دادم كه گفت: اما رنگ سبز كاخ حسن عليه السلام، به خاطر آن است كه به وسيله سمّ دشمن، ناجوانمردانه شهيد مي گردد و رنگش سبز مي شود و سرخي


كاخ حسين بدان جهت است كه او در حالي كه چهره اش به خون رنگين است به شهادت مي رسد.»

در اين هنگام جبرئيل و پيامبر گريستند و تمامي مخلوقاتي كه حاضر بودند به شيون و گريه پرداختند. [1] .