در بهشت، دو مجلس بزرگداشت براي او برپا شد.

در نخستين مجلس، مرثيه سرا يك حوريه بود و شنونده پيامبر و جبرئيل، و در دومي مرثيه سرا جبرئيل بود و پيامبر و حوريان بهشتي شنونده.

از پيامبر روايت است كه فرمود: «به هنگامي كه در سير ملكوتي معراج، جبرئيل دستم را گرفت و وارد بهشت ساخت در اوج شادماني بودم كه ناگاه به درختي كه به نور آراسته شده بود، برخوردم كه دو فرشته در پاي آن تا روز رستاخيز به دسته بندي زيورآلات مشغولند.باز هم پيش رفتم كه به درخت پرشكوه سيبي رسيدم، يكي از بزرگترين آنها را گرفتم و شكافتم كه از آن حوريه اي خارج شد كه پلك چشم هاي آن بسان پرهاي پرنده زيبايي بود.از او پرسيدم: تو از آن كه هستي؟ او گريست و گفت: از آن فرزندت حسين عليه السلام.» [1] .