پيش از آفرينش آدم و عالم، به پاس عظمت و مظلوميت او، دو مجلس بزرگداشت براي او بپا شد:

1- نخست هنگامي كه آفريدگار هستي، اراده كرد تا مقدرات هستي از آن جمله سرنوشت او را بر لوح محفوظ بنويسد، اينجا بود كه قلم و لوح بر حسين عليه السلام اندوهگين شدند.

2- مجلس ديگر، پيش از آفرينش انسان بود، آن گاه بود كه خداوند به فرشتگان فرمود: «... اني جاعل في الأرض خليفة....» [1] .

من بر آن هستم كه در زمين جانشين قرار دهم.

«... قالوا اتجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء....» [2] .


گفتند: آيا كسي را در زمين قرار مي دهي كه در آن تباهي مي كند و خون مي ريزد.

از ديدگاه برخي مفسرين، فرشتگان پيش از آفرينش آدم به شهادت و مظلوميت حسين عليه السلام و رخدادهاي غمبار عاشورا نگريستند كه خداوند در پاسخ آنان به صورت ويژه اي فرمود: «... اني اعلم ما لا تعلمون....» [3] .

من چيزهايي مي دانم كه شما نمي دانيد.