شنيدن نام شهادتگاه او نيز، غمبار است.

خود آن گرامي، هنگامي كه وارد آن سرزمين شد و از نامش پرسيد با نام هاي متعددي روبه رو شد، تا سرانجام گفتند: «نام ديگر اين سرزمين كربلاست.»

اينجا بود كه چشمانش غرق در اشك شد و فرمود: «بار خدايا! از اندوه و بلا به تو پناه مي برم.»

آن گاه فرمود: «اينجا جايگاه فرود و محل اقامت ماست.در اين سرزمين است كه خون ما را مي ريزند و كودكانمان را سر مي برند.

در اين جاست كه خون من به زمين ريخته مي شود و خاندانم به اسارت مي روند.

در اين جاست كه قهرمانان حريت و عدالت را به خاك و خون مي كشند و فرومايگان، آزادگان خداجو را به بردگي مي كشند.» [1] .



حطوا الرحال بها يا قوم و انصرفوا

عني فمالي عنها قط ترحال



هان اي قوم! بارها را بر زمين گذاريد و از من دور شويد كه من ديگر از اين سرزمين كوچ نخواهم داشت.