ورود به قربانگاه و سرزمين او نيز، حزن انگيز است.

اين واقعيت براي پيام آوراني كه بدان سرزمين وارد شده اند، پيش آمده است.در روايت است كه: «همه ي پيامبران، كربلا را زيارت كرده اند.» [1] .

و نيز به اين سرزمين مقدس خطاب شده است كه: «شهادتگاه ماه نورافشان، در خاك توست.» [2] .

آري! هر پيامبري به هنگام ورود به اين سرزمين پر راز و رمز، دچار دلشكستگي و تنگي سينه و غم و اندوه مي گشت، از پروردگارش دليل آن را جويا مي شد كه، وحي فرامي رسيد كه:

«اينجا سرزمين كربلا و شهادتگاه حسين خواهد بود.» [3] .

خاندان آن حضرت نيز با ورود به اين سرزمين و فرود در آنجا و افكندن رحل اقامت اندوهگين شدند، خواهرش گفت:

«برادر جان! اينجا بياباني غمبار و هراس انگيز است!!»

فرمود: «پدرم در اين سرزمين به خواب رفت و گريان بيدار شد و گفت:

در خواب ديدم كه فرزندم حسين در دريايي از خون شناور است.

آن گاه به من فرمود: پسرم! هنگامي كه آن فاجعه ي عظيم در اينجا رخ دهد، چگونه خواهي بود؟» [4] .