نظاره بر او نيز همين گونه است.نياي بزرگوارش نخستين بار كه پس از ولادتش بر او نگريست اشك از ديدگانش جاري شد، [1] همين گونه در ديدارهاي پس از آن، پدرش به هنگام نظاره بر او مي گريست و مي فرمود: «يا عبرة كل مؤمن!»

پرسيد: «من پدر جان؟!»

فرمود: «آري پسرم! شما،....» [2] .

پس آيا شما به او نمي نگريد؟ اگر شما به او نظاره نكنيد، او به شما خواهد نگريست.

در روايت است كه: آن حضرت بر سمت راست عرش ايستاده و به قتلگاه و زائران و كساني كه بر او گريه و سوگواري مي كنند، نظر محبت مي كند [3] و اينكه مسافت دور و خانه ها و ديوارها مانع ديد و نگرش او نمي گردند، هيچ جاي شگفت ندارد.