و ديگر حق فداكاري و رنجي است كه آن حضرت براي نجات اسلام و بشريت قهرمانانه و با شكيبايي شگفت آوري به جان خريد.

اگر كسي در راه انسان، زخم كوچك يا شكستگي ناچيزي بردارد، انسان براي هميشه از او شرمنده و خود را مديون او مي نگرد و درصدد تلافي نيك و جبران فداكاري او برمي آيد.اينك، آيا نبايد درصدد جبران رنج بزرگي بود كه حسين عليه السلام در راه بشريت به جان خريد؟ به راستي كه انسان، هر چند بينديشد، نمي داند چگونه مي توان حق بزرگ او را جبران كرد؟

بي ترديد نثار قطرات اشك بر او، نوعي قدرداني از فداكاري قهرمانانه اوست.پس، بياييد بر مظلوميت شهامتمندانه ي او و اداي حقوقي كه بر ما دارد، سيلاب اشك در سوگ او جاري سازيم.

آري! كسي كه نگريد، نه اداي حقوقي كرده و نه شرط وفا و صفايي را به جا آورده است.