حسين عليه السلام علاوه بر اينكه به عنوان يك مسلمان، حق مسلماني بر همه دارد، بدان جهت كه با فداكاري قهرمانانه و درايت و دورانديشي و عشق به حق و عدالت، جان پاك خويش را فداي دين خدا كرد و فتنه ي جاهليت اموي را از بيخ و بن بركند و نشان داد كه اسلام غير از آن است كه آنان عمل مي كنند و با اين كار بزرگ و شكوهمندانه اش باعث هدايت مسلمان ها و نسل هاي آنان شد.به خاطر اين عمل راه گشايش، حق بزرگ ديگري بر ما دارد، چرا كه اگر او اين رسالت عظيم و رنج گران آن را به دوش نمي كشيد، دين توحيدي و خالص و مذهب سعادت ساز اهل بيت عليهم السلام شناخته نمي شد، زيرا باند پليد اموي به هنگامي كه بر كشور اسلامي مسلط شدند، تباهي و زشتي را آشكار ساختند، به گونه اي بي شرمانه و در ابعادي وسيع كوشيدند تا حق را پنهان سازند و باطل را رايج و فراگير؛ كار به جايي رسيد كه ناسزاگويي به علي عليه السلام جزو نماز شد و در اذهان ساده لوحان اين دروغ بزرگ را جا انداختند كه امويان، پيشوايان و رهبران اسلام اند و اين باطل هولناك از كودكي در مدارس و مكاتب به وسيله ي معلمان و در منابر و مساجد به وسيله ي مزدوران رذل آنان، در انديشه و عقيده كودكان و نوجوانان و ساده دلان تزريق شد كه آنان رهبران بر حق هستند و مخالفت آنان مخالفت با خداست، اما شهادت افتخارآفرين حسين عليه السلام با آن رسالت پرشكوه و با آن درايت و برنامه ريزي و روشنگري بي نظير و اسارت خاندانش مردم خفته را بيدار كرد و دريافتند كه اگر امويان رهبران اسلام بودند، چنين شقاوتي مرتكب نمي شدند.همه ديدند كه شقاوت آنان نه با هيچ ديني سازگار است و نه مذهبي، نه با عدالتي و نه انسانيتي، بلكه فراتر از اينها، خوب دريافتند كه سياهكاري امويان نه تنها با عدالت اسلامي سخت بيگانه است، بلكه با شيوه ي استبدادي و ظالمانه ي هيچ ظالم و خودكامه اي نيز سازگار نيست.

اينجا بود كه همه از دلبستگي به آنان بريدند و از بافته هاي بي اساس و شقاوت بارشان بيزاري جستند و آنان كه استعداد حق پذيري و هدايت داشتند، به راه حق هدايت و راه و رسم خاندان وحي، كه پيشوايان راستين اسلام و قرآن و


ايمانند، آشكار گرديد.فداكاري و شهادت حسين عليه السلام كار روشنگري و مبارزه با بدعت و ضلالت را به جايي رسانيد كه نه تنها شيعيان حق را شناختند، بلكه اهل سنت نيز از اعتقاد به رهبري آنان دست شسته و نيك دريافتند كه آنان حكومتگراني ستمكار و جنايت پيشه اند، به همين جهت لعن و نفرين بر آنان را جايز و به بركت فداكاري آن حضرت، راه خود را از امويان جدا كردند.