تو از يك سو مخاطب پيام هاي عقيدتي، اخلاقي، اقتصادي، بدني، روحي و عبادي واجب و مستحب هستي و از دگر سو، مخاطب هشدارهايي به منظور اجتناب از ضد ارزش ها در ابعاد انديشه و عقيده و امور مالي و رفتار و كردارت.و نيز پيام هاي ديگري كه بايد نخست آنها را به طور شايسته فراگيري و پس از آموختن


آنها به كارشان بندي.

آن گاه، پس از اين پيام ها، تازه پيام هاي ديگري به سويت متوجه مي گردد، تا تو را به سوي آراستگي به ارزش هاي اخلاقي، ارشاد نمايد.پيام هايي كه تو را به فرمانبرداري از خدا، به مسابقه در كارهاي پسنديده، به يافتن وسيله ي تقرب به خدا، به گشودن راه به سوي او، به اجابت دعوت، دعوت كننده به سوي او، به آماده ساختن زاد و توشه براي سفر آخرت، به تقوا و پرهيزكاري، به جهاد در راه حق و عدالت، به سرعت گرفتن به سوي بخشايش خدا و به ديگر كارهاي شايسته و خداپسندانه فرمان مي دهد.

پس از اين فرمان ها نيز فرمان هاي ديگري به سوي تو متوجه مي گردد، اما اين بار فرمان هاي تكويني، كه به مجرد پايان يافتن عمر يكي پس از ديگري صادر و اجرا مي گردد، براي نمونه:

با فرارسيدن واپسين لحظات زندگي، به روح، فرمان جدايي از كالبد صادر مي گردد و به بدن فرمان افتادن، به نيروي جسمي و روحي فرمان سقوط و خاموشي مي رسد و به چشم و گوش و زبان فرمان تاريكي و كري و گنگي.

آن گاه فرمانت مي دهند كه تمامي اموال و امكانات و هر چه در دست داري و دنيا و ارزش هاي آن را كه با چشمانت مي نگري، همه و همه را، يك مرتبه رها كني و تو بي هيچ قدرت مقاومت و چون و چرا، خواهي پذيرفت و هنگامي كه اين مرحله نيز تحقق يافت؛ اينك در معرض خطاب هاي ديگري قرار خواهي گرفت كه آثار و ره آورد خطاب هاي مسئوليت آفريني است كه در دنيا متوجه تو گرديد.

و اينجاست كه به تناسب عملكرد و انجام مسئوليت ها، يا ترك وظايف، وضعيت و شرايط گوناگون مي شود و برخي رو سفيد مي گردند و برخي رو سياه.