آن حضرت، از سرآغاز زندگي و پيش از ولادت تا روز رستاخيز و پس از آن در همه ي مراحل، پيوسته مورد تكريم و احترام خاص آفريدگار خويش بود، براي نمونه:

1- از لحظاتي كه مادر گرانقدرش نور وجودش را در خود احساس كرد پيوسته شرايط ويژه اي را در خود مي يافت و پيامبر گرامي در اين مورد مي فرمود: «دخترم! من در پيشاني بلندت، نور و درخشندگي خاصي مي نگرم.

تو را بشارت باد كه به زودي حجت خدا بر زمينيان و آسمانيان را به دنيا خواهي آورد.» [1]


و نيز خود فاطمه عليها السلام مي فرمود: «من در دوران بارداري به حسين عليه السلام شبانگاهان در خانه ي تاريك، احساس نياز به چراغ نمي كردم.»

و مي فرمود: «در آن دوران، همواره نداي جانبخش تقديس و ستايش خدا، از او مي شنيدم و هر گاه مي خوابيدم در عالم رؤيا، دو شخصيت نوراني و گرانقدر را مي نگريستم كه بر من دعا مي خوانند.» [2] .

2- ولادت او نيز از جانب خدا، سخت گرامي داشته شد و پيام هاي تبريك و گراميداشت، به سبك هاي ويژه اي بدين صورت مخابره شد:

1- به بهشت رضوان از جانب خدا وحي گرديد كه زيبايي و آراستگي بهشت و بوي خوش و دل انگيزش، كرامت و بخششي است به نوزاد مباركي كه براي محمد صلي الله عليه و آله و سلم تولد يافته است.

2- به حوريان بهشتي وحي گرديد كه خويشتن را آراسته سازيد و براي گراميداشت نوزادي كه براي محمد صلي الله عليه و آله و سلم ولادت يافته است، به ديد و بازديد بپردازيد.

3- به فرشتگان، وحي شد كه بپاخيزيد و صف زده، براي گراميداشت مولودي كه براي محمد صلي الله عليه و آله و سلم ديده به جهان گشوده است، به تسبيح و بزرگداشت و تمجيد و ستايش خدا بپردازيد.

4- به امين وحي الهي، پيام آمد كه همراه هزاران گروه از فرشتگان، سوار بر اسب هاي سفيد و زين هاي زرين و جواهرنشان و با سرنيزه هايي از نور، به سوي پيامبر گرانقدرم فرود آييد و تولد نور را بر آن حضرت تهنيت بگوييد. [3]

دقت در كيفيت گراميداشت و تهنيت و بسيج و آمادگي و آراستگي زمين، زمان، بهشت، رضوان، حوريان و فرشتگان، نشانگر عظمت امام حسين عليه السلام است.

3- در نامگذاري آن حضرت نيز احترام و بزرگداشت خاصي را مي نگريم.

خداي جهان آفرين پس از ولادت امام حسين عليه السلام و مخابره ي پيام هاي تبريك، به جبرئيل وحي كرد كه: «من نام او را حسين نهادم.» [4] .

و اين گونه نامگذاريش از جانب خداست و او را در كتاب خودش نام مي نهد و به اوصاف خاصي وصف مي كند و در آسمانها نيز، همان گونه كه روايات نشانگر آن


است براي آن حضرت نام هاي ويژه اي برمي گزيند.

4- پس از نامگذاري نوزاد مبارك به حسين به جبرئيل دستور داده شد كه پس از تبريك و تهنيت ولادتش به پيشواي بزرگ توحيد، به او تسليت گويد و به او خبر دهد كه ستمكاران امتش، اين انسان والا را، به شهادت خواهند رسانيد. [5] .

5- خداوند به هنگام ولادت آن حضرت، حوريه ي ويژه اي را كه برتر از همه ي حوريان است، همراه همدستانش به عنوان قابله فرستاد، تا در احترام و تجليل او و مادر گرانقدرش فروگذاري نكنند. [6] .

6- به گاهواره ي آن حضرت نيز احترام و ارزش خاصي داده شد، تا آن جايي كه پناهگاه و زيارتگاه فرشتگان بود. [7] .

7- ميكائيل و فرشتگان را گاهواره جنبان او ساخت. [8] .

8- جبرئيل، ضمن به حركت آوردن گاهواره اش برايش زمزمه مي كرد و اشعار حكيمانه و سنجيده اي مي خواند. [9] .

9- براي تغذيه و شير دادنش، احترام ويژه اي به عمل آمد و با اين كه سينه و شير مادرش ارزنده ترين و پرشرافت ترين ها بود، خداوند از زبان و انگشت پيامبر نيز او را تغذيه كرد، [10] چرا كه پيامبر برتر و والاتر است.و اين امتياز نيز به حسين عليه السلام داده شد، همان گونه كه در زيارت جابر آمده است كه:

«... غذتك يد الرحمة و رضعت من ثدي الايمان و ربيت في حجر الاسلام....» [11] .

به راستي كه دست توانمند پيامبر رحمت، تو را تغذيه كرد و از پستان ايمان شير نوشيدي و در دامان پاك اسلام پرورش يافتي.

10- در مورد لباس آن گرامي نيز همين بس كه لباس مخصوص از جانب خدا بدو هديه شد و به هنگام پوشاندنش پيامبر گرامي فرمود:


«اين هديه اي از جانب پروردگارم به گرامي فرزندم حسين كه من به دست خود آن را مي پوشانم، چرا كه تار و پود آن از پر جبرئيل است.» [12] .

11- سرزميني كه شهادتگاه و قبر شريف آن حضرت گرديد، همواره مورد احترام بود و با اينكه هيچ قبري را پيش از دفن صاحبش زيارت نمي كنند، همه ي پيام آوران خدا از آدم تا خاتم، آرامگاه شريف او را پيش از شهادت زيارت كردند. [13] .

12- احترام خاص به اشك ديدگان او همان گونه كه در روايات آمده است. [14] .

13- به خون مطهرش كه در راه حق و عدالت ريخته شد، احترام خاصي بخشيد، به گونه اي كه فرستاده ي خدا، خون پاكش را در شيشه ي سبز رنگي جمع كرد و از ملكوت اعلي، فرشته اي براي اين كار فرود آمد. [15] .

14- به اشك هايي كه نثار او مي گردد و در مجالس سوگ او ريخته مي شود، بهاي خاصي داده شده به گونه اي كه فرشتگان آنها را جمع مي كنند و به خزانه داران بهشت مي دهند تا با آب گواراي حيات، در هم آميزند. [16] .

15- به مسير جريان اشك هاي جاري بر آن حضرت نيز، احترام خاصي شد به طوري كه نه گرد و غبار ذلت بر آنها خواهد نشست و نه اندوه و غم. [17] .

16- مجلس و محفل آن حضرت نيز از ارزش خاصي برخوردار شد كه در بخش هاي آينده خواهد آمد.

17- به شفاعت آن حضرت نيز احترام خاصي داده شد كه به هنگام ولادت، شفاعت كننده ي فرشتگان و در قيامت، شفاعت كننده ي آدميان قرارش داد. [18] .

18- و ديگر اينكه احترام خاصي به تربت پاكش قائل شد كه از 25 متري قبر شريف تا چهار فرسخي آن، به تناسب نزديكي به مرقد مطهرش فضيلت خاصي


دارد، [19] همان گونه خود آن حضرت به هنگام حركت از مدينه فرمود: «خداوند، اين نقطه از زمين را به هنگام آفرينش و گسترش بخشيدن به كره ي زمين، براي او برگزيد و براي آن ويژگي هايي قرار داد.» [20] .