از اين موجود دستگاه آفرينش نيز خداوند ياران بسياري به آن حضرت داده است.

گروهي از آنها، به هنگامي حركت او از مدينه به سويش آمدند كه فرمود: «الوعد حفرتي و بقعتي، فاذا وردتها فأتوني زوارا.» [1] .

وعده گاه ما كربلاست، هنگامي كه آنجا فرود آمدم، به زيارتم بياييد.

ياران ديگري از آنان روز جاودانه ي عاشورا به ياريش شتافتند كه آن حضرت به دليل گزينش شهادت، به آنان اجازه ي پيكار نداد. [2] .

گروهي از آنان، شب يازدهم محرم آمدند كه با پيكر غرق در خون او بر روي خاك روبه رو شدند. [3] .


و نيز بسياري از آنها براي امام حسين عليه السلام سوگواري مي كنند و مردان و زنان و دخترانشان در كربلا و در كنار پيكر مقدسش به صورت نثر و نظم بر آن حضرت مرثيه سرايي كردند و در كنار حرم پيامبر و در بصره و كوفه و بيت المقدس و... بر او عزاداري نمودند، همان گونه كه انبوهي از آنان خبر شهادتش را به همه جا رساندند و در همه ي اقطار گيتي بر شهادت او شيون كردند و زنانشان به هنگامي كه پيكر مقدس او به خون آغشته و بر خاك افتاده بود، اينگونه برايش نوحه سرايي كردند:

زنان جن، در سوگ پيشواي بزرگ انسانيت امام حسين عليه السلام غرق در غم و اندوه مي گريند، و بر او ندبه مي كنند چرا كه اين مصائب، بسيار بزرگ است.و لباس سياه به نشانه ي عزاداري و سوگواري بر امام حسين عليه السلام بر تن كرده اند. [4] .