خداوند، به امام حسين عليه السلام زمين مقدسي را عنايت فرمود و آن را بر ديگر زمين ها شرافت و برتري بخشيد [1] علاوه بر آن در وجود خود آن گرامي همه ي ويژگي ها و


صثفات پسنديده ي يك سرزمين پربركت و مقدس را قرار داد و از زمين هر آنچه شايسته بود، به او ارزاني داشت.

براي نمونه: زمين، معدن طلا و نقره و جواهر است و حسين عليه السلام معدن قصرهايي از لؤلؤ و ياقوت و طلا و نقره.

زمين، جايي است كه خداوند در آن از هر نوع گياه خرم و پرطراوت براي مردم مي روياند و امام حسين عليه السلام پيشواي بزرگ و برجسته اي بود كه خداوند همه مايه ها و ضرورت ها و بايستگي هاي كاميابي و نيك بختي انسانها را در وجود مبارك و زندگي پرافتخارش رويانده بود.

زمين، جايگاهي است كه خداوند آن را براي مردم گاهواره آرامش ساخت؛ در زندگي خويش بر روي آن استقرار مي يابند و پس از مرگ نيز آرامگاه آنان است و امام حسين عليه السلام را نيز براي استقرار جاودانه ي انسانها در بهشت، گاهواره ي آرامش و آسايش قرار داد و قبر شريفش را كفايت كننده ي شيعيانش در زندگي و مرگ.